HSV DNA (Herpes simplex virus) typ 1 i 2 różnicowanie met. real time PCR, jakościowo

Jakościowe oznaczenie DNA wirusa opryszczki, HSV (ang. Herpes Simplex Virus lub poprawniej: HHV, ang. Human Herpesvirus - ludzki herpeswirus) w materiale biologicznym,  metodą RT- PCR. HSV jest szeroko rozpowszechnionym w populacji patogenem powodującym zróżnicowane stany chorobowe. Bez względu na umiejscowienie zakażenia, wirus posiada możliwość pozostawania w długotrwałym stanie latencji (uśpienia), a następnie reaktywacji pod wpływem czynników zewnętrznych, jak promieniowanie UV, urazy mechaniczne lub wewnętrznych, głównie spadku odporności. Reaktywacja prowadzi do nawrotu choroby. Wyróżniane są dwa typy wirusa: HSV-1 i HSV-2, blisko ze sobą spokrewnione, lecz wykazujące pewne różnice epidemiologiczne. Rozróżnienie HSV-1 i HSV-2  jest mało istotne, gdyż leczenie chorób wywołanych przez oba typy jest  identyczne, a objawy kliniczne charakterystyczne dla obu. HSV powoduje przede wszystkim zakażenia skórne i błon śluzowych, objawiające się nawracającymi zmianami opryszczkowymi, niekiedy jednak dochodzi do niebezpiecznych infekcji OUN lub rogówki oka. W przypadku HSV-1 zmiany chorobowe umiejscowione są głównie na wargach i w jamie ustnej; w  przypadku HSV-2 w obrębie i okolicach narządów płciowych i okolicach odbytu. Zakażenie  HSV jest najczęściej przenoszonym drogą płciową zakażeniem wirusowym. Zmiana zachowań seksualnych obserwowana w ostatnich latach (sex oralny i analny)  spowodowała, że lokalizacja zmian związanych z zakażeniem HSV nie jest pewnym kryterium rozróżnienia zakażenia HSV-1 od zakażenia HSV-2.  Zakażanie układu nerwowego może przechodzić w formę utajoną ujawniającą się w postaci zakażeń nawrotowych w miejscach zakończeń nerwów. W 80% zakażenie HSC przebiega w sposób bezobjawowy, jednak u osób z obniżoną odpornością (chorych onkologicznych, transplantologicznych i leczonych supresyjnie) może dochodzić do uogólnionego zakażenia i komplikacji zagrażających życiu, jak zakażenie mózgu, wyprysk opryszczkowy. U noworodków zakażenie nabyte w trakcie porodu w drogach rodnych wykazuje wysoką chorobotwórczość i śmiertelność. Oznaczenie metodą PCR znajduje szczególnie zastosowanie w diagnostyce zakażenia OUN. W przypadku obu płci materiał do badań stanowi wymaz: z miejsc zmienionych chorobowo (opryszczkowych); ze spojówki oka; z szyjki macicy, pochwy, cewki moczowej, odbytu u kobiet; z prącia, cewki moczowej, odbytu u mężczyzn; płyn mózgowo-rdzeniowy lub materiał wskazany przez lekarza w przypadku lecznictwa zamkniętego. Czułość diagnostyczna testu w rozpoznawaniu zapalenia mózgu i w innych przypadkach wynosi ponad 95% w momencie wystąpienia objawów klinicznych. W diagnostyce zakażeń noworodków test wykazuje czułość diagnostyczną 75-100%, a specyficzność 70-100%.

Obecność: zakażenie HSV.