IgE sp. D1 - Dermatophagoides pteronyssinus

Ilościowe  oznaczenie w surowicy przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku alergenów Dermatophagoides pteronyssinus (D. pteronyssinus), przydatne w diagnostyce alergii. D. pteronyssinus) należy do roztoczy kurzu domowego występujących w kurzu domowym. Alergia IgE zależna na ich odchody i szczątki jest jedną z najczęstszych chorób alergicznych na świecie. Objawy alergii mają na ogół charakter układowy i/lub uogólniony i dotyczą górnych i dolnych dróg oddechowych, oczu, oczu i nosa, skóry, rzadziej przewodu pokarmowego. Objawy nie zależą od drogi ekspozycji na alergeny. Do ekspozycji na alergeny roztoczy dochodzi drogą oddechową oraz przez  kontakt ze skórą i nabłonkiem błon śluzowych. Poza bardzo licznymi alergenami, roztocza kurzu domowego, w tym D. pteronyssinus, zawierają szereg adiuwantów  mechanizmu wrodzonej reakcji odpornościowej, również wywołującej  efekty niepożądane. Źródłem alergenów wziewnych roztoczy,  oddziałujących na błony śluzowe dróg oddechowych i skóry, są cząstki kału i w mniejszym stopniu, szczątki ciał martwych osobników. Odchody roztoczy wzbijane są w powietrze podczas zamiatania, odkurzania lub zmiany pościeli. Cząstki są na tyle małe, że przenikają do górnych i dolnych dróg oddechowych oraz wchodzą w kontakt ze skórą i oczami. Odchody roztoczy, poza produktami przemiany materii, zawierają niestrawione składniki pokarmowe otoczone błoną perytroficzną zawierającą proteolityczne enzymy trawienne, które umożliwiają pozaustrojowe trawienie pokarmu (roztocza są koprofagami). Poza białkowymi alergenami indukującymi syntezę swoistych przeciwciał IgE (mediatora alergii), cząstki odchodów i szczątki roztoczy chitynę, DNA roztoczy, DNA i endotoksyny bakterii, które mogą jako adiuwanty wrodzonej odporności przyczyniać się do niespecyficznego zapalenia nosa, płuc i skóry. Stwierdzono wysoki stopień reaktywności krzyżowej pomiędzy ekstraktami D. pteronyssinus i D. farinae oraz pomiędzy rodzajem Dermatophagoides  a skorupiakami (krewetki, homary, kraby, raki) i mięczakami (małże, ostrygi, przegrzebki, małże, uchowce, ślimaki, kalmary, ośmiornice, mątwy).
Obraz kliniczny nadwrażliwości na alergeny roztoczy wnikające drogą oddechową może obejmować: alergiczny nieżyt nosa wikłany niekiedy przewlekłym zapaleniem  zatok przynosowych; objawy oczne obejmujące: świąd, łzawienie spojówek i powiek, obrzęk powiek; zapalenia górnych i dolnych drogach oddechowych; astma i zaostrzenie objawów astmy;  atopowe zapalenie skóry. Sugeruje się jednak, że w przypadku atopowego zapalenia skóry główną drogą narażenia jest bezpośredni kontakt fragmentów ciała martwych roztoczy i kału roztoczy ze skórą pacjenta. Niekiedy spotykane są reakcje alergiczne po spożyciu żywności przypadkowo skolonizowanej przez roztocza, głównie D. farinae (mąka pszenna, kasza, mąka kukurydziana). Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów D. pteronyssinus d1 (D1).