IgE sp. sierść kota, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie metodą ImmunoCAP w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych dla alergenów wziewnych obecnych w łupieżu, E1 (i tym samym na sierści) kota, przydatne w diagnostyce alergii na kota. Łupież kota posiada bardzo małe i lotne cząstki silnie alergizujące i długo utrzymujące się w powietrzu. Uczulenie na kota wykazuje silną korelację z astmą, zwłaszcza o ciężkim, trudnym do kontrolowania przebiegu. Powoduje również objawy silnego nieżytu nosa. Częstość alergii na koty (i psy) rośnie na całym świecie, stanowiąc coraz większy problem sytemu zdrowia publicznego. Alergia na kota zaczyna się we wczesnym niemowlęctwie i trwa aż do wczesnej dorosłości. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełny ekstrakt łupieżu kota, E1 (e1),  jako źródła alergenów.