IgE sp. rBet v 1, brzoza, met. ImmunoCAP

Ilościowe, oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych dla  alergenu molekularnego Bet v 1, przydatne w prognozowaniu przebiegu reakcji alergicznej na pyłek brzozy,  w doborze optymalnej immunoterapii i określeniu zagrożenia objawami związanymi z reaktywnością krzyżową.
Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł.
W Europie alergia na pyłek brzozy (t3) stanowi ponad 20% przypadków alergii powodowanych przez pyłki roślin. Alergenem głównym pyłku – t3, jest alergen molekularny (alergen) Bet v 1, o ciężarze 17 kD. Obecność IgE specyficznej dla Bet v 1 jest stwierdzona u 95% osób z objawami alergii na brzozę, łącznie z dotkniętymi zespołem alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome). W Europie najniższy odsetek uczulonych na Bet v 1  określono w Portugalii (6,8%), najwyższy w Danii (57,4%). Uczulenie na Bet v 1 jest prognostykiem alergicznego nieżytu nosa i astmy. U osób, u których zidentyfikowano wyłączne uczulenie na Bet v 1, zaleca się immunoterapię ekstraktem z pyłku brzozy. Wspomniana OAS polega na miejscowej reakcji alergicznej (wargi, jama ustna, gardło itd.) występującej u osób pierwotnie uczulonych przez Bet v 1, następującej po zjedzeniu pokarmu pochodzenia roślinnego zawierającego cząsteczki homologiczne do Bet v 1 z grupy PR-10. Bet v 1 jest białkiem prototypowym dla nadrodziny ‘Białek podobnych do Bet v 1’ pochodzących z 1452 gatunków roślin i zaszeregowanych do 14 rodzin. Jedną z nich jest rodzina Bet v 1, posiadająca 11 podrodzin. Najistotniejszą klinicznie jest podrodzina PR 10, (białek związanych z patogenezą 10, której członkiem jest prototypowa Bet v 1. Ekspresja białek PR-10 jest indukowana przez atak patogenu, stres abiotyczny albo etap wzrostu, stąd białka PR-10 są obecne  w wysokich stężeniach w tkankach rozrodczych pyłku, nasion i owoców. Ze względu na wielość tkanek zawierających białka PR-10, uczulenie na Bet v 1 prowadzi do reakcji krzyżowych z szeregiem owoców, warzyw i pyłków roślinnych. Homologi Bet v 1 występują w owocach, m.in: Rosaceae (jabłko, gruszka, owoce pestkowe, brzoskwinie, wiśnie etc.); Apiaceae (korzeń i liście selera, marchew etc.) czy Fabaceae (soja, orzeszki ziemne); w „orzechach drzewnych”: włoskim, laskowym, kasztanie jadalnym;  w pyłku m.in brzozy, buka, dębu, olchy, leszczyny. OAS spowodowany reakcjami krzyżowymi IgE anty- Bet v1 i może następować po zjedzeniu, m.in.: orzecha ziemnego, soi, orzecha laskowego, marchwi, truskawki, jabłka, selera, gruszki, brzoskwini, moreli, wiśni i maliny, kiwi. W teście zastosowano cząsteczkę Bet v 1 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rBet v 1), przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych.