IgE sp. F17 - orzech leszczyny

Ilościowe   oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów orzecha leszczyny jest  przydatne w diagnostyce alergii. Alergeny orzecha laskowego (f17) są częstą przyczyną alergii pokarmowej, zespołu pyłkowo-pokarmowego,  PFS (ang. pollen-food syndrome), często w postaci zespołu alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome). Mają charakter alergenów ukrytych – występują w produktach, w których ich obecność jest nieoczekiwana. Uczulenie na orzech laskowy (tak jak na inne „orzechy” drzewiaste) może być bardzo wczesne, specyficzna IgE jest stwierdzana u dzieci poniżej roku. Za alergenność orzecha odpowiada szereg komponent o różnych własnościach. Główny alergen Cor a 1, obecny również w pyłku leszczyny i będący homologiem Ber v 1 pyłku brzozy, odpowiada za reaktywność krzyżową specyficznych dla orzecha laskowego IgE z pyłkiem brzozy i innych drzew brzozowatych (olchy, grabu). Cor a 1 jest ciepłochwiejny, co powoduje utratę części alergenności produktów z orzechów przetworzonych termicznie. Termostabilne:  profilina i lipidowe białka transferowe LTP (ang. lipid transfer protein), należą do alergenów odpowiedzialnych za pozostałą alergenność.

Objawy uczulenia na orzechy laskowe najczęściej występują o osób uczulonych na pyłek brzozy (lub bylicy), rzadziej innych drzew bukowatych. Mają różne nasilenie, na ogół najniebezpieczniejsze występują u osób nieuczulonych na pyłki. Jednakże również w przypadku PFS może dojść do uogólnionej reakcji anafilaktycznej zagrażającej życiu. Reakcje mogą wystąpić w wyniku spożycia bardzo niewielkich ilości alergenu. Obecność w orzechu laskowym licznych i silnych alergenów o charakterze panalergenów  (homologi Bet v 1 brzozy, profiliny, LTP,  determinant węglowodanowych,  CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants) powoduje u uczulonych na pyłek brzozy reaktywność krzyżową  specyficznych dla orzecha IgE z jabłkiem, kiwi, marchwią, ziemniakiem. Alergia na orzech laskowy występuje równocześnie z alergią na orzech ziemny, orzech brazylijski, migdały. Oznaczenie alergenowo-specyficznej  IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.