IgE sp. F205 śledź

Ilościowe  oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów mięsa śledzia (f205) jest  przydatne w diagnostyce alergii. Problem alergii pokarmowej na mięso ryb, jest istotny ze względu na częstość występowania (najwyższy odsetek przypadków po alergii na alergeny jaj, mleka, orzeszków ziemnych i skorupiaków) , ze względu na możliwy bardzo ciężki przebieg reakcji, łącznie z anafilaksją (nawet w przypadku testów skórnych), ze względu na to, że alergia nie cofa się z wiekiem oraz ze względu na termostabilność  alergenów. Ponadto mączka rybna stanowi dodatek do różnych form żywności stanowiąc ukryty czynnik sprawczy reakcji. Śledź posiada podobną strukturę antygenową z dorszem, makrelą, płastugą i flądrą, przy czym reaktywność krzyżowa IgE dla śledzia i dorsza jest silniejsza niż dla śledzia i makreli. Głównym antygenem mięsa  śledzia, tak jak dorsza i innych ryb, jest termostabilna parvalbumina, wspólne są jednakże również antygeny mniejsze, często termochwiejne.  IgE specyficzne dla alergenów mięsa śledzia wykazują na ogół poliwalentność w stosunku do innych ryb. Objawy alergii na śledzia, zwłaszcza wędzonego, obejmują wszystkie rodzaje dolegliwości (z przewodu pokarmowego, skórne i z przewodu oddechowego). Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem, posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.