IgE sp. F224 - mak, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, z wykorzystaniem ekstraktu nasion maku, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów maku, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Nasiona maku spożywane są jako przyprawa i dodatek do potraw, na surowo, gotowane lub pieczone;  w formie naturalnej, rozdrobnionej (jako farsz lub nadzienie) lub jako ekstrakt – aromat i olej. Olej makowy wykorzystywany jest do celów konsumpcyjnych, dodawany do farb i mydeł, a także stosowany jako barwnik w produktach spożywczych, syropach na kaszel, ogólnie, produktach leczniczych. Te dwa zastosowania maku powodują, że mak może być niekiedy źródłem alergenów ukrytych. Istnieją sugestie, że częstość alergii na mak wzrasta wraz ze zwiększająca się liczbą i popularnością dań wegańskich. W ekstrakcie nasion maku wykryto reagujące krzyżowo homologi alergenów pyłku roślin, w tym Bet v 1 brzozy  i panalergen roślinny, profilinę. Osoby uczulone na mak wykazują charakterystyczne dla alergii na pyłek objawy w sezonie pylenia brzozy, bylicy lub traw. Opisano współuczulenie i reaktywność krzyżową sIgE pomiędzy dotyczącą alergenów maku, kiwi, sezamu, orzechów laskowych i mąki żytniej. 
Sugeruje się, że częstość alergii na mak wzrasta wraz ze zwiększającą się liczbą dań wegetariańskich. Natychmiastowego reakcje alergiczne (zależne od IgE) na mak obejmują łagodne objawy miejscowe (obrzęk naczynioruchowy); reakcje układowe (pokarmowe – obrzęk błony śluzowej jamy ustnej; oddechowe, skórne) oraz  objawy uogólnione, niekiedy ciężkie reakcje  anafilaktyczne, w tym anafilaksję pokarmową wywołaną wysiłkiem fizycznym. Niektóre reakcje po spożyciu maku mogą mieć mechanizm  nieimmunologiczny.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt piór indyka e89 (E89).