IgE sp. F236 - serwatka

Ilościowe  oznaczenie in vitro  w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do hydrolizatu białek serwatkowych, przydatne w prowadzeniu dzieci uczulonych na alergeny mleka i karmionych hydrolizatami mleko zastępczymi.  Wśród dzieci częstość alergii na mleko krowie dochodzi do kilkunastu procent. Równocześnie obserwuje się narastającą naturalnie z wiekiem remisję objawów alergii, która u trzylatków obejmuje  85% przypadków. U ponad 10% osób uczulenie na alergeny mleka krowiego utrzymuje się z różnym nasileniem i objawami. Z  ponad 20 składników mleka odpowiadających za alergię, najważniejszymi alergenami są 3 tzw. alergeny serwatkowe,  ciepłostałe:  beta-laktoglobulina (80% uczuleń), alfa-laktoalbumina (50% uczuleń) i ciepłochwiejna albumina surowicy bydlęcej, BSA (30% uczuleń)  oraz odporna na ciepło, ale podatna na proteazy (choć z zachowaniem alergenności)  kazeina (60% uczuleń). Alergenność białek mleka zależy od ich ciężaru cząsteczkowego. Ciężar kompletnych, w pełni alergennych,  cząsteczek laktoglobulin plasuje się pomiędzy 14 a 19 kDa, kazeiny jest nieznacznie większy. Obniżenie alergenowości białek mleka, bez utraty ich wartości odżywczej,  osiągnąć można m.in. na drodze hydrolizy enzymatycznej. Przyjmuje się, że polipeptydy o ciężarze mniejszym niż 5 kDa mają znacznie obniżoną alergenowość, a poniżej 3 kDa tracą ją zupełnie.  W przypadku mlekozastępczych hydrolizatów mleka, przeznaczonych do  żywienia niemowląt uczulonych na białka mleka,  95-97% peptydów musi mieć ciężar mniejszy niż 1,3 kDa. Jednakże nawet śladowa obecność  białek natywnych w hydrolizacie może wywoływać  objawy alergii. Test jest przydatny w prowadzeniu osób odżywianych hydrolizatami białek serwatkowych. Oznaczenie in vitro alergenowo-specyficznej IgE jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji.