IgE sp. F25 - pomidor

Ilościowe, immunoenzymatyczne oznaczenie in vitro  w surowicy, z wykorzystaniem ekstraktu pomidora, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów pomidora, przydatne w diagnostyce alergii. Pomidory  (Lycopersicon esculatum), plasujące się na czwartym miejscu na liście najczęściej spożywanych warzyw, są jedną z najczęstszych przyczyn alergii pokarmowych. W skali świata alergię na pomidory zgłasza 3% populacji. Reakcję alergiczną może wywołać spożycie nawet niewielkich ilości pomidorów w przetworzonych produktach. Alergenność pomidorów zwiększa się w wyniku stosowania w hodowli etylenu lub kwasu salicylowego. Alergia na pomidory często jest  powiązana z alergią na pyłki traw tworząc zespoły pyłkowo-pokarmowe, PFS (ang. pollen-food syndrome) lub na innymi alergiami pokarmowymi.  Do głównych objawów alergii na pomidory zalicza się objawy miejscowe: w tym najczęstszy zespół alergii jamy ustnej, OAS (ang. Oral Allergy Syndrome), dotyczący błon śluzowych jamy ustnej i warg, dotykający ludzi młodych uczulonych na pyłki traw; objawy układowe: pokarmowe (ból brzucha) i oddechowe (alergiczny nieżyt nosa, alergiczny nieżyt nosa i zapalenie spojówek, astma, objawy z dolnych dróg oddechowych) oraz objawy ogólnoustrojowe: pokrzywka, atopowe zapalenie skóry, uczucie duszności i anafilaksja, w tym anafilaksja powysiłkowa. Zidentyfikowano i scharakteryzowane 26 białek (łącznie z izoformami) pochodzących z pomidorów, które stanowią potencjalne alergeny. Sola l 1, profilina, indukująca sIgE u 32% uczulonych na pomidora, odpowiedzialna jest za reaktywność krzyżową z pokarmem pochodzenia roślinnego; Sola l 4, homolog alergenu Bet v 1 brzozy, białko z rodziny PR-10 (ang. pathogenesis-related protein) jest dużym alergenem pomidora, indukującym sIgE u  76% uczulonych i odpowiedzialnym za ryzyko reaktywności krzyżowej z pyłkiem brzozy, objawiającym się jako OAS oraz z szeregiem owoców i jarzyn posiadających homologi Bet v 1; Sola l 5 i 7, są alergenami dużymi pomidora (sIgE u 71% uczulonych), należącymi do nsLTP. sIgE dla Sol l 2 występująca u 40% osób uczulonych na pomidor, jest związana z uczuleniem na fragmenty cukrowe - CCD. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów pomidora F25 (f25).