IgE sp. F255 - Śliwka, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro, w oparciu o ekstrakt śliwki, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów śliwki, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii pokarmowej na alergeny śliwki. Śliwka jest owocem pestkowym drzewa Prunus domestica, rodzaju Prunus (Śliwa), z rodziny Różowatych (Rosaceae). W ekstrakcie owocu śliwy jako źródła alergenów (F255) zidentyfikowano kilka istotnych klinicznie, cząsteczek uczulających (alergenów molekularnych): Pru d 1 (homolog Bet v 1); Pru d 2 (TLP, białko taumatynopodobne); Pru d 3 (LTP, białka transportujące lipidy) i Pru d 4 (panalergen – profilina), z których  Pru d 3 koncentruje się głównie w skórce. Osoby uczulone na Pru d 4, panalergen należący do rodziny profilin,  mogą wykazywać objawy alergiczne po spożyciu owoców innych Różowatych: brzoskwini, moreli, wiśni, jabłka, mających na ogół słabe nasilenie i  nieistotne klinicznie. Stąd eliminacja z diety całej grupy owoców tego typu w przypadku podejrzenia uczulenia na śliwkę wydaje się zbędna. Alergiczne reakcje miejscowe na śliwki,  ograniczone do obrębu jamy ustnej i gardła, OAS (ang. Oral allergy syndrome)  mogą występować u osób pierwotnie uczulonych na główny alergen brzozy: Bet v 1, dzięki reakcjom krzyżowym IgE specyficznej dla  Bet v 1 i Pru d 1 śliwki, który jest homologiem Bet v 1. Częstość występowania alergii na śliwki jest zróżnicowana, na ogół niewielka. Jednakże  wśród dorosłych  z alergią na pyłki brzozy, częstość OAS po zjedzeniu śliwki  dochodził w Europie Północnej  do 21%.  W piśmiennictwie opisywano rzadkie przypadki anafilaksji, wiązane z uczuleniem na alergen molekularny Pru d 4 śliwki. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  śliwki F255 (f255).