IgE sp. F256 - orzech włoski

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt orzecha włoskiego, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów orzecha włoskiego, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Alergię pokarmową na orzechy włoskie (rodzaj Juglans,  Juglans  spp) stanowi jedną z najczęściej spotykanych alergii pokarmowych zależnych od IgE na orzechy nadrzewne (orzechy w rozumieniu potocznym – botanicznie orzech włoski jest pestkowcem, jak np. brzoskwinia).  Orzechy włoskie mogą powodować uczulenie na drodze pokarmowej, a także oddechowej, przez wdychanie pyłków lub cząstek kurzu w przemyśle przetwórczym. Objawami alergii na orzech włoski są objawy z układu pokarmowego: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, świąd; uogólnione objawy skórne: pokrzywka, różne stopnie nasilenia anafilaksji, łącznie z reakcją śmiertelną; miejscowy obrzęk naczynioruchowy i OAS oraz objawy z układu oddechowego, w tym zaostrzenie astmy.  U dorosłych najczęstszym objawem klinicznym jest zespół alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome), wywołany przez alergeny orzecha u osób pierwotnie uczulonych na pyłki roślinne, przede wszystkim brzozy. Ciężkie alergiczne objawy ogólnoustrojowe na orzech włoski powodowane są przez uczulenie na  stabilne termicznie i odporne na enzymy proteolityczne: białko zapasowe, albumina 2S – Jug r 1 (sIgE u 75% osób z objawami ogólnoustrojowymi);  białko zapasowe vicillina – Jug r 2 (sIgE u 60% uczulonych)  i białko przenoszące lipidy – Jug r 3 (u ponad 90% przypadków objawów uogólnionych). Reaktywność krzyżowa pomiędzy alergenami orzecha włoskiego i alergenami brzozy może wystąpić ze względu na podobieństwo Jug r 5 z Bet v 1 (biało PR-10) i Jug r 7 z Bet v 2 (profilina). Do uczulenia niemowląt, może dojść po zjedzeniu pierwszej, nawet niewielkiej ilości alergenu. Osoby wykazujące obecność sIgE reagującej z ekstraktem orzecha włoskiego (f256) powinny unikać przede wszystkim surowych orzechów w każdej postaci oraz orzechów gotowanych i pieczonych, a także orzechów pekan, nerkowca oraz liczyć się z alergicznymi objawami krzyżowymi na brzoskwinię, jabłko i winogrona. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  orzecha włoskiego  F256 (f256).