IgE sp. F26 - wieprzowina

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt mięsa wieprzowego przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów mięsa wieprzowego, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Wieprzowina, mięso świni domowej (Sus scrofa, Sus indicus) powoduje reakcje alergiczne stosunkowo często zgłaszane w Europie.  Główną drogą narażenia na alergeny mięsa wieprzowego jest droga pokarmowa, rzadziej dochodzi do kontaktu alergenów ze skórą lub przez wdychanie aerozoli przez  pracowników przemysłu spożywczego lub hodowców trzody chlewnej (czynniki zawodowe). Głównymi alergenami molekularnymi wieprzowiny są Sus 1 (albumina surowicy) i α-Gal. Spożycie mięsa wieprzowego może powodować reakcje uogólnione  –  objawy skórne (pokrzywka, nawracający wyprysk i zaostrzenie atopowego zapalenia skóry, AZS);  objawy żołądkowo-jelitowe. Wykazano, że minimalny i maksymalny czas wystąpienia reakcji alergicznej na wieprzowinę wynosi, odpowiednio: 3  i 24 godz. Narażenie zawodowe może prowadzić do alergicznych objawów z dróg oddechowych, nieżytu nosa i astmy oraz alergicznego zapalenia skóry. Reakcja krzyżowa pomiędzy  Sus s 1 (albumina surowicy świni) i Fel d 2 (albumina surowicy kota) i jest opisana jako zespół świnia-kot. Objawy zespołu świnia-kot występują już po godzinie od spożycia wieprzowiny, a zespół dotyka dzieci starsze i dorosłych, czyli osoby, u których mogła się rozwinąć alergia na kota. α- Gal (Galaktoza-α-1,3-galaktoza; Gal-α1-3Gal-ß1-3GlcNAc)  jest drugim najważniejszym alergenem molekularnym wieprzowiny, jako czerwonego mięsa.  Co istotne, nie jest białkiem, lecz  oligosacharydem obecnym w mięsie ssaków, z wyjątkiem ssaków naczelnych. Stąd, po wniknięciu do organizmu ludzkiego jest w stanie uruchamiać u osób predysponowanych odpowiedź układu odpornościowego i jako epitop swoiście wiązać się  z powstałą IgE powodując objawy alergii. Z nieznanych przyczyn objawy ogólnoustrojowe (skórne) obserwowane po spożyciu wieprzowiny, związane z  α- Gal  są opóźnione. Najważniejszą metodą zapobiegania alergii na α-Gal jest czerwonego mięsa ssaków.  W przypadku wieprzowiny, w Europie najczęściej zgłaszane są właśnie opóźnione reakcje typu I związane z alergią na α-Gal. Ustalono istnienie czynników ryzyka związanego z alergią na, m.in., wieprzowinę, jak wysiłek fizyczny w ciągu 4 godzin po posiłku, spożycie alkoholu lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  mięsa wieprzowego  F26 (f26).