IgE sp. F26 - wieprzowina

Ilościowe   oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów mięsa świni (f26), przydatne w diagnostyce alergii. W przypadku wieprzowiny najsilniejszym alergenem jest  albumina surowicza świni (Sus a 6)  oraz białkowy alergen Sus a 5, należący do lipokalin, alergenów sierści i mięsa, o wysokiej homologii międzygatunkowej.  Oba są  odpowiedzialna za reaktywność IgE z odpowiednikami w mięsie cielęcym i wołowym i krzyżową alergię pokarmową na te rodzaje mięsa. Znane są również przypadki zawodowej alergii wziewnej na mięso wieprzowe. Interesującym przykładem alergenowości krzyżowej związanej z alergenami mięsa wieprzowego jest zespół wieprzowina – kot. Głównym alergenem sierści kota nie jest panalergen:  lipokalina,  lecz  białko podobne do uteroglobiny. Wykazano reaktywność krzyżową IgE uczulonych z albuminą surowicy świni i albuminą surowicy kota, przy czym wzmiankowana IgE powstała w wyniku uczulenia sierścią kota. Stąd uczulenie na sierść kota (dokładnie alergen główny Fel d1) może być przesłanką dla istnienia alergii na wieprzowinę i inne gatunki mięsa, o których wiadomo, że stymulują powstanie reagujących krzyżowo IgE. Wiadomo o przypadkach zespołu alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome)  po spożyciu mięsa wołowego i wieprzowego u osób z alergicznym nieżytem nosa, u których IgE były specyficzne w stosunku do alergenów obu rodzajów mięsa i naskórka/sierści  kota. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.