IgE sp. F319 - burak czerwony, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro, z wykorzystaniem ekstraktu korzenia buraka, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów buraka, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Nieliczne dane sugerują, że burak (Beta vulgaris craca) może wywoływać objawy alergii pokarmowej u osób uczulonych. Jednakże nie scharakteryzowano dotychczas alergenów molekularnych buraka, choć wyizolowano gen, który koduje białko przypominające Hev b 5 lateksu. Z buraka cukrowego, natomiast, wyizolowano gen białka podobnego do heweiny lateksu (Hev b 6). Można spodziewać się reaktywności krzyżowej pomiędzy różnymi pojedynczymi gatunkami rodzaju Beta, a także, w pewnym stopniu, pomiędzy członkami rodziny Komosowatych (Chenopodiaceae). Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt korzenia buraka, F319.