IgE sp. F49 - jabłko

Ilościowe  oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów jabłka, przydatne w diagnostyce alergii. Alergia na jabłko jest udokumentowana od 30 lat. Daje typowe objawy alergii pokarmowej, lecz najczęściej obserwowana są zespoły pyłkowo-pokarmowe,  PFS (ang. pollen-food syndrome), szczególnie zespół alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome) związany z pyłkiem brzozy. U czulonych surowe jabłko najczęściej powoduje  swędzenie i mrowienie śluzówek jamy ustnej, gardła i nosa, rzadziej obrzęk naczynioruchowy, pokrzywkę, zapalenie spojówek, astmę, objawy z jamy brzusznej oraz szok. W krańcowych przypadkach, objawy mogą występować nawet po pocałunku osoby, która jadła jabłko. Częstość alergii IgE zależnej na jabłko jest bardzo wysoka w Europie Północnej i Środkowej – dotyka 2% całej populacji i dochodzi do 45% wśród osób z objawami alergii pokarmowych. Objawy są łagodniejsze niż na południu Europy i dotyczą jamy ustnej (90% przypadków) i powodowane są głównie przez wrażliwą na temperaturę determinantę Mal d 1, homologiczną z Bet v 1 brzozy, której pyłek dominuje w tym regionie. W 70% przypadków uczulenia występuje u osób uczulonych na pyłek brzozy i daje objawy typowego OAS. W Hiszpanii alergia na jabłko objawia się uogólnioną reakcją w ponad 30% przypadków, powodowana jest przez determinantę Mal d 3 należącą do lipidowych białek transferowych LTP (ang. lipid transfer protein), a OAS w wysokim odsetku występuje u osób uczulonych na pyłek platana. Skórka jabłka jest silniej alergenna niż miąższ. Krótkie ogrzewanie redukuje alergenność przetworów z jabłka. Poza reaktywnością krzyżową z pyłkami  brzozy, a równocześnie roślinami powodującymi OAS związany z brzozą (np. gruszką, selerem, marchewką czy ziemniakiem) oraz pyłkami  platana,  możliwa jest krzyżowa reaktywność jabłka z innymi przedstawicielami rodziny Różowatych (np. morelą) i ogólnie z roślinami posiadającymi homologii Bet v 1 i ciepłostałych alergenów z grupy  profilin i LTP.  Oznaczenie alergenowo-specyficznej  IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.