IgE sp. F5 - żyto, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu źródła alergenów f5 przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów mąki żytniej, przydatne w diagnostyce alergii. Żyto jest również jednym z najczęstszych źródeł alergii, zwłaszcza w Europie, gdzie chleb żytni jest szeroko spożywany. Wdychanie mąki żytniej może powodować objawy ze strony układu oddechowego i wywołać reakcję alergiczną. Alergię na mąkę żytnią notuje się wśród osób pracujących lub związanych z piekarnictwem i młynarstwem.  W zależności od drogi narażenia,  alergia na mąkę żytnią  może mieć klasyczne objawy alergii pokarmowej obejmujące skórę, układ pokarmowy lub drogi oddechowe; nieżyt nosa lub astma i kontaktowe zapalenie skóry; a nawet anafilaksję wywołaną wysiłkiem fizycznym. Głównym alergenem jest Sec c 38, należący do rodziny inhibitorów α-amylazy. Alergeny żyta wykazują silną reaktywność krzyżową z innymi ziarnami zbóż, takimi jak pszenica, jęczmień i ograniczoną reaktywność krzyżową z ekstraktami z owsa. Oprócz zbóż, alergeny żyta wykazują także reakcję krzyżową z alergenami z nasion maku, orzechów laskowych, soi, α-amylaz grzybowych oraz z pyłkami traw i drzew.  Alergię pokarmową na alergeny żyta należy odróżniać od nietolerancji glutenu. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów żyta F5 (f5).