IgE sp. F8 - kukurydza

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  kukurydzy, przydatne w diagnostyce alergii. Alergię na kukurydzę obserwowana jest przede wszystkim w Europie Południowej  i Meksyku,  gdzie jej spożycie jest wysokie. Spożycie kukurydzy może prowadzić do reakcji alergicznych zależnych od IgE, takich jak przede wszystkim zespół alergii jamy ustnej, lecz także ciężkich reakcji, łącznie z anafilaksją.  Wdychanie mąki kukurydzianej podczas pracy może powodować astmę zawodową (młynarze, pracownicy przemysłu spożywczego, gospodynie domowe) i nieżyt nosa i spojówek, a kontakt ze skórą może wywołać kontaktowe reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka.  Zidentyfikowano pięć alergenów molekularnych kukurydzy (głównych: Zea m 1 i Zea m 14 oraz  Zea m 8, Zea m 12, i Zea m 25).  Zea m 14 (nLTP) jest białkiem wysoce odpornym, odpornym na działanie ciepła, enzymów i chemikaliów. Stwierdzono, że kukurydza reaguje krzyżowo z innymi zbożami, takimi jak ryż, pszenica, jęczmień itp. Duża homologia jednego z dwu alergenów głównych kukurydzy, należącego do LTP, z odpowiednikiem z ryżu, zwiększa ponadto ryzyko współuczulenia na ryż i kukurydzę. Poza tym wykazano również, że kukurydza reaguje krzyżowo z owocami, takimi jak brzoskwinia, wiśnia, wspięga, morela, winogrona, a także pyłki traw i platana. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów kukurydzy F8 (f8).