IgE sp. F86 - pietruszka

Ilościowe  oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pietruszki (f86),  przydatne w diagnostyce alergii. Do tej pory nie został zidentyfikowany alergen charakterystyczny wyłącznie dla pietruszki (liści i korzenia). Reaktywność krzyżowa IgE osób uczulonych na pietruszkę i alergenów roślinnych zawierających komponentę  homologiczną z cząstką Bet v 1 pyłku brzozy, sugeruje udział tego panalergenu w reaktywności krzyżowej  roślin selerowatych (Apiaceae). Cząsteczkom homologicznym  do Bet v 1 przypisywana jest ostra alergia po zjedzeniu selera, objawiająca się pokrzywką, obrzękiem i uogólnioną anafilaksją,  spotykana  u osób uczulonych na pietruszkę, marchew i ambrozję. Zespół tego na północy Europy związany jest z pierwotnym uczuleniem pyłkiem brzozy, a na południu pyłkiem ambrozji.  W całej Europie  istotny jest zespół pyłkowo-pokarmowy, PFS (ang. pollen-food syndrome),  związany z pyłkiem bylicy. Dotyczy osób  uczulonych  pyłkiem bylicy i alergenami roślin należących do astrowatych (dawniej Compositae – Złożone). W zaliczanym do niego  zespole „seler-bylica-przyprawy” obserwowany jest związek alergii na pyłek bylicy i alergeny roślin selerowatych, poza selerem: marchwi (52% przypadków), kminku 26%,pietruszki (16%), kopru włoskiego (13%), zielonego pieprzu (10%), anyżu (3%) lub kolendry. Alergia na pietruszkę daje ogólne objawy alergii pokarmowej, poza tym,  może wystąpić swędzenie nosa i oczu, obrzęk krtani, świszczący oddech. Odnotowano przypadki  anafilaksji, obrzęku naczynioruchowego i pokrzywki. We wszystkich obserwowano dodatnie reakcje w testach skórnych na pyłek bylicy. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem, posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.