IgE sp. F92 - banan

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt banana, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów banana, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Owoce bananowca (Musa acuminata/sapientum/paradisiaca) są powszechnym elementem diety człowieka na całym świecie, powodującym silne reakcje alergiczne. Częstość przypadków alergii nie jest duża, ale charakteryzuje się wzrostem przypadków, zarówno u niemowląt jak i dorosłych. Zakłada się możliwość wczesnego uczulenia niemowląt, łącznie narażeniem na alergeny bananów poprzez łożysko, mleko matki lub nawet poprzez ssanie kciuka matki. Główną przyczyną alergii jest spożycie świeżych, niegotowanych owoców bananów, ponieważ większość alergenów molekularnych bananów jest wrażliwa na ciepło. Objawy kliniczne alergii na banany obejmują: łagodne objawy miejscowe zwane zespołem alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome; objawy żołądkowo-jelitowe (wymioty, biegunka); objawy z górnych dróg oddechowych, alergiczny nieżyt nosa, astmę; zmiany skórne (pokrzywka, AZS), aż po narastające do ciężkich reakcje anafilaktyczne ( spadek ciśnienia, duszność, zaburzenia krążenia, sinica). Dotychczas scharakteryzowano i zarejestrowano 6 alergenów molekularnych banana, z których: Mus a 1, panalergen profilina, jest szczególnie wrażliwy na ogrzewanie i enzymy trawienne, reaguje krzyżowo z Bet v 2 brzozy i Heb v 8 lateksu; Mus a 2, alergen główny (chintinaza), stymuluje sIgE u ponad 50% osób z alergią na banana; Mus a 3 (białko transportujące lipidy, LTP) jest alergenem małym;  Mus a 4, białko podobne do taumatyny, jest alergenem głównym z sIgE u ponad 50% osób z alergią; a Mus a 5 (Beta-1,3-glukanaza) stymuluje sIgE w największym odsetku uczulonych (ok. 84%);  Mus a 6 jest peroksydazą  askorbinianową. Oznaczanie sIgE dla Mus a 5 jest przydatne w potwierdzaniu alergii na banany u osób z dodatnim wywiadem. Lecz ujemnym wynikiem testu IgE z ekstraktem z banana. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  banana  F92 (f92).