IgE sp. G8 - wiechlina łąkowa, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pyłku wiechliny, przydatne w diagnostyce alergii na pyłki wiechliny i traw. Pyłki traw są główną przyczyną chorób alergicznych dróg oddechowych na całym świecie. Reaktywność IgE dla tych alergenów stwierdzana jest u ok. 40% osób chorych na alergię i u 20% populacji ogólnej. Wiechlina łąkowa jest wieloletnią trawą klimatu umiarkowanego z rodziny Poaceae (Wiechlinowatych), której pyłek ma silne własności alergizujące. Zidentyfikowano i scharakteryzowano szereg składników pyłku wiechliny o własnościach alergennych, określonych jako alergeny molekularne:  Poa p 1, Poa p 2, Poa p 5, w tym Poa p 5(a), Poa p 5(b) i Poa p 10. Alergeny grupy 1 i 5 wykazują reaktywność krzyżową z alergenami pyłku innych traw. Poa p 5 jest alergenem głównym wiechliny, a IgE dla niego specyficzna występuje u ponad 90% osób z objawami alergii. Wykazano reaktywność krzyżową wiechliny z wszystkimi trawami, w tym pszenicą, pyłkami innych roślin i niektórymi pokarmami pochodzenia roślinnego. Objawami alergii na wiechlinę są: alergiczny nieżyt nosa, alergiczny nieżyt nosa i spojówek oraz astma.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt pyłku wiechliny łąkowej g8 (G8).