IgE sp. I75 - jad szerszenia europejskiego

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu jadu szerszenia europejskiego, (Vespa crabro), I75, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów jadu szerszenia, przydatne w diagnostyce alergii. Szerszeń europejski (V. crabro) jest dużą osą z rodziny Vespide (Osowatych). Użądlenia szerszenia są dość rzadkie, a reakcje alergiczne na jad szerszenia sporadyczne, lecz mogą bardzo silne, łącznie ze śmiertelną anafilaksją.  Szacunkowe badania wykonane wśród osób z alergią na jady szerszenia, osy i pszczoły wykazały, że ukąszenie V. crabro wiąże się z  trzykrotnie wyższym ryzkiem śmierci w wyniku reakcji alergicznej niż w przypadku ukąszenia przez osy lub pszczoły. IgE- zależna reakcja na jad szerszenia u uczulonych prowadzi do objawów, które mogą obejmować: miejscowe pieczenie i ból; obrzęk naczynioruchowy oraz objawy uogólnione: pokrzywkę, spadek ciśnienia, skurcz oskrzeli, anafilaktyczny wstrząs oddechowy i zatrzymanie akcji serca. W dłuższej perspektywie śmierć może być spowodowana niewydolnością wielonarządową. Nasilenie objawów jest większe u osób z niskim stężeniem całkowitej IgE (!) – alergia na jady owadów błonkoskrzydłych w ogóle jest alergią IgE zależną, jednakże bez predyspozycji atopowej. Do tej pory w jadzie V. crabro scharakteryzowano trzy alergeny molekularne o pewnym stopniu reaktywności krzyżowej  z białkami homologicznymi jadu innych błonkoskrzydłych (Hymenoptera) – os, Vespula spp. i pszczoły, Apis mellifera): Vesp c 1, fosfolipazę A1; Vesp c 2, hioaluronidazę i Vesp c 5, alergen 5 jadu o nieznanej funkcji, lecz najsilniej alergizujący. Istnieje szeroki potencjał klinicznej reaktywności krzyżowej pomiędzy  Vesp c 1, Vesp c 2 i zwłaszcza, Vesp c 5 a odpowiednikami u os (Vespula spp Polistes, Dolichovespula i Polybia spp.) oraz alergenami błonkoskrzydłych, ze względu na podobieństwa strukturalnie i antygenowe. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt jadu szerszenia V. crabro  I75 (i75).