IgE sp. M1 - Penicillium notatum

Ilościowe  oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu źródła alergenów, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów pleśni Penicillium notatum, obecnie P. chrysogenum, przydatne w diagnostyce alergii na grzyby pleśniowe. Gatunki Penicillium są wszechobecnymi grzybami  występującymi w środowisku –  w glebie i powietrzu oraz w pomieszczeniach. Pożywkę dla Penicillium stanowią: gnijące warzywa, żywność, martwe rośliny i spleśniałe drewno, zawilgocone ściany etc. Penicillium spp. jest składnikiem ludzkiej mikrobioty: oskrzeli i jelit. Liczebność zarodników Penicillium w środowisku zmienia się w zależności od opadów i lokalizacji. Mogą przetrwać przy bardzo małej ilości wody. Główną drogą narażenia na alergeny Penicillum  jest wdychanie, rzadko spożycie i bezpośredni kontakt ze skórą (zapalenie warg). Penicillium jest jednym z najważniejszych grzybiczych źródeł alergenów, związanym głównie z alergią górnych i dolnych dróg oddechowych, w tym astmą, alergicznym nieżytem nosa, alergicznym grzybiczym zapaleniem zatok i alergiczną grzybicą oskrzelowo-płucną. Wiązany jest z przypadkami atopowego zapalenie skóry (AZS). Odpowiada także za infekcje oportunistyczne, grzybicę i rogowacenie paznokci oraz niealergiczne, nieinwazyjne grzybicze zapalenie zatok.  Oprócz uczuleń, alergii i infekcji oportunistycznych, Penicillium spp. uwalniają lotne związki organiczne  i mikotoksyny, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia w wyniku wdychania lub spożycia.  Nie ma korelacji pomiędzy uczuleniem na Penicillium a reakcjami alergicznymi na lek na penicylinę β-laktamową. Częstość alergii wywoływanych przez Penicillium nie wykazuje sezonowości. Częstość uczulenia na Penicillium spp. w populacji ogólnej wynosił 1,5%, a u osób z atopią od 7,3% do 22%. Uczulenie na Penicillium wiąże się ze zwiększoną częstością objawów ze strony górnych i dolnych dróg oddechowych, w tym gorszą kontrolą astmy oraz z ciężką astmą z uczuleniem na grzyby, SAFS (ang. evere asthma with fungal sensitization). Amerykański Instytutu Medycyn traktuje uczulenie na Penicillum jako czynnik sprawczy astmy i alergicznego nieżytu nosa.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano pełny ekstrakt  m1 (m01)  Penicillium notatum, obecnie określanego jako P. chrysogenum.