IgE sp. rGly m 4, soja, met. ImmunoCAP

Molekularna diagnostyka uczulenia na soję. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł. W regionach narażonych na pyłek brzozy, molekularny alergen Gly m 4 jest najczęstszą przyczyną alergii na soję. Gly m 4 należy do rodziny białek PR-10, tzw. białek związanych z patogenezą klasy 10 (ang. pathogenesis-related class 10), wrażliwych na działanie ciepła i enzymów proteolitycznych (trawiennych) homologów głównego alergenu brzozy: Bet v 1. Gly m 4 bywa często tracony w preparatyce pełnych alergenowych ekstraktów diagnostycznych, co może wpłynąć na niedodiagnozowanie alergii na soję.  Uwzględnianie Gly m 4 w diagnostyce alergii na soję wpływa na poprawę czułości testów vitro opartych na pomiarze stężenia specyficznych dla soi IgE. Z drugiej strony jednak, ze względu na homologię Gly m 4 z Bet v 1 i jej homologami, dochodzi do obniżenia swoistości takich oznaczeń (specyficznymi alergenami molekularnymi soi są: Gly m 5 i Gly m 6). Reaktywność krzyżowa z Gly m 4 obserwowana jest u 70% osób posiadających sIgE specyficzne dla Bet v 1. Objawy alergii na soję powodowane przez Gly m 4 dotyczą jamy ustnej i gardła, rzadko ciężkich reakcji ogólnych i wywoływane są przez świeże, nieprzetworzone produkty zawierające białko sojowe. W teście zastosowano cząsteczkę Gly m 4 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rGly m 4).