IgE sp. rPhl p 1, rPhl p 5, tymotka łąkowa, met. ImmunoCAP

Pomiar stężenia sIgE dla alergenów Phl p 1 (prekursor grupy 1 alergenów traw) i Phl p 5 (grupy 5)  jest wykonywane w diagnostyce uczulenia na pyłki słodkich traw wiosennych (ang. sweet vernal grass), np. tomki wonnej i traw w ogóle. Jest przydatne w różnicowaniu alergii pierwotnej na pyłek traw i reakcji krzyżowych oraz prognozowaniu obrazu klinicznego.
Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE). Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł oraz cząsteczkami zawierającymi węglowodanowe komponenty – CCD (ang. cross-reacting carbohydrate determinants).
Obecność IgE specyficznej dla głównego alergenu tymotki łąkowej Phl p 1 (alergenu grupy 1 traw) stanowi marker pierwotnego, rzeczywistego uczulenia na tymotkę i na pyłek traw w ogóle. Phl p 1 jeden z głównych alergenów tymotki wykazuje ponad 80% homologię aminokwasów z innymi alergenami grupy 1 pyłku traw. Odpowiada za kliniczną reaktywność krzyżową sIgE z alergenami grupy 1: traw, zbóż i roślin jednoliściennych. sIgE dla Phl p 1 identyfikowana jest u 70-100% Europejczyków dotkniętych alergią na pyłki traw. Uczulenie na Phl p 1 poprzedza zwykle rozwój uczulenia na inne alergeny molekularne pyłku traw, stanowi najpowszechniejszą składową uczulenia i jest przesłanką dla wdrażania specyficznej immunoterapii. Uczulenie na Phl p 2 i Phl p 5, inne markery uczulenia swoistego na tymotkę, jest wtórne w stosunku do uczulenia na Phl p 1. Stwierdzona u diagnozowanych reaktywność sIgE w stosunku do innych alergenów molekularnych tymotki: Phl 4, 7, 11 czy 12 jest skutkiem reaktywności krzyżowej powodowanej przez CCD lub panalergeny. Fizjologicznie Phl p 1 jest ekspansyną beta, czyli białkiem ułatwiającym penetrację łagiewki pyłkowej. Phl p 5, obok najistotniejszego Phl p 1 oraz Phl p 2 należy do głównych alergenów molekularnych tymotki, markerów rzeczywistego uczulenia na pyłek tymotki i pyłki traw. Stanowi prototyp grupy 5 alergenów traw i jest charakterystyczny dla traw strefy umiarkowanej. Częstość uczulenia przez Phl p 5 wśród osób z alergią na trawy określana jest na 60-93%, a stężenie jego sIgE jest wysokie. sIgE dla Phl p 5 wykazuje szeroką reaktywność krzyżową z sIgE innych alergenów grupy 5 traw z podrodziny Pooideae. Uczulenie na Phl p 5, tak jak uczulenie na Phl p 1 oraz  Phl p 7 i 12, ma znaczenie  prognostyczne i jest przydatne w monitorowaniu postępów alergii. Biochemicznie Phl p 5 jest cytoplazmatyczną rybonukleazą. Posiada dwie izoformy. W teście zastosowano cząsteczki Phl p 1 i Phl p 5  wytworzone na drodze inżynierii genetycznej przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych (rPhl p 1 i  rPhl p 5).