IgE sp. T2 - olcha

Ilościowe, chemiluminescencyjne  oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów pyłku alergenów pyłku olchy (t2)  jest przydatne w diagnostyce klinicznej zależnych od IgE chorób alergicznych. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. W przypadku, gdy z wywiadu nie wynika wyraźnie, czy mamy do czynienia z uczuleniem na pyłek leszczyny, można wykonać oznaczenie IgE specyficznych w stosunku do paneli zawierających jako jeden z elementów pyłek olchy: badanie 711, 719, 756.  Dzięki zawartości panalergenów białkowych – składników o niewielkiej masie 14-18 kDa,  wspólnych dla alergenów olchy (głównie brzozy (t3) i leszczyny (t4), dębu (t42) i innych drzew), a również np. bylicy (w6) oraz alergenów pokarmowych, m.in. : jabłka (f49), orzecha laskowego (f17), orzecha włoskiego (f256), selera (f85) itd.,  dochodzić może do zespołu alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome), o możliwym ciężkim przebiegu. Pierwsza faza zespołu charakteryzuje się klasycznymi objawami uczulenia na pyłki,  w drugiej, po zjedzeniu wspomnianych alergenów, występują charakterystyczne, znacznie bardziej niebezpieczne objawy, przede wszystkim okolic ust (obrzęki, mrowienie itd.). Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie wykonania odpowiednich oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.