IgE sp. TX9 - mieszanka pyłków drzew, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do mieszaniny ekstraktów pyłku drzew: t2-olchy szarej, t3-brzozy brodawkowatej, t4-leszczyny, t7-dębu białego, t12-wierzby iwy. Pyłki drzew są jedną z poważniejszych przyczyn sezonowych chorób alergicznych dróg oddechowych na całym świecie. Alergia na pyłki drzew objawia się jako alergiczny nieżyt nosa, nieżyt nosa i spojówek, atopowe zapalenie skóry oraz stanowi jedną z głównych przyczyn astmy i sezonowego zaostrzenia astmy. Objawy powodowane przez wdychanie pyłków drzew mogą być trwałe lub sporadyczne. Wykazano związek pomiędzy alergią na pyłki drzew i atopowym zapaleniem skóry (AZS). Drzewa uwzględnione w mieszance, łącznie z najbardziej rozpowszechnioną i najczęściej uczulającą brzozą, zaliczyć można do drzew wcześnie kwitnących. Uczulenie na brzozę z rzędu Fageles (Bukowców) łączy się z dużym prawdopodobieństwem współuczulenia na pyłki  innych roślin (50%), w tym drzew (m.in. olcha, grab dąb, kasztan i buk). Uczulenie na pyłek leszczyny może mieć związek z reakcjami alergicznymi na orzechy laskowe.  U osób uczulonych pierwotnie na pyłek brzozy (Bet v 1), dochodzić może do miejscowych reakcji krzyżowych (wargi, jama ustana, gardło, zespół naczyniowo-ruchowy) po kontakcie drogą pokarmową  z homologami Bet v 1 obecnymi w surowych pokarmach roślinnych. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełne ekstrakty pyłku kilku gatunków drzew dla poprawy czułości i zakresu testu. W przypadku wyniku podniesionego należy oznaczyć IgE specyficzne  dla ekstraktów poszczególnych gatunków drzew uwzględnionych w mieszance lub ich gatunkowo-specyficznych alergenów molekularnych.