Pakiet zbóż i nasion (pszenica, owies, kukurydza, sezam, gryka), met.ImmunoCAP.

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi, w oparciu o ekstrakty alergenowe, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów zbóż i nasion: pszenicy, owsa, kukurydzy, sezamu i gryki,  odpowiedzialnych za częsta alergie pokarmowe. Pszenica (f4). Reakcje alergiczne na pszenicę dotyczą alergenów obecnych w mące i przetworach mącznych. Częstość alergii na pszenicę zależy od regionu geograficznego i grup wiekowych, ale plasuje się bardzo wysoko wśród alergenów pokarmowych. Do  reakcji alergicznych wywołanych przez alergeny pszenicy (reakcji zależnych od IgE)  zalicza się: alergię pokarmową objawiającą się obrzękiem naczynioruchowym, nudnościami, bólami brzucha i anafilaksją; anafilaksję zależną od pszenicy indukowaną wysiłkiem, WDEIA (ang. wheat dependent exercise-induced anaphylaxis) oraz alergię oddechową (astmę piekarza) i alergię skórną (pokrzywkę kontaktową). Wykazano reaktywność krzyżową między pszenicą, jęczmieniem i żytem.
Owies (f7). Reakcje alergiczne na alergeny obecne w produktach z ziarna owsa (mąka, płatki, mleko owsiane) wywoływane są przez kontakt drogą pokarmową, wziewną lub ze skórą. Obejmują miejscowy zespół  alergii jamy ustnej (OAS), objawy żołądkowo-jelitowe, reakcje skórne i objawy ze strony układu oddechowego, takie jak nieżyt nosa, zapalenie spojówek i nosa. Wymienione objawy mieszczą się w zespole objawów anafilaksji typu I(ARS) – IV).  W przypadku dzieci, atopowe zapalenie skóry wiąże się z ryzykiem  wystąpienia uczulenia na owies, a w konsekwencji ostrej alergii na kosmetyki zawierające owies. Zaobserwowano reaktywność krzyżową pomiędzy aweninami owsa a gliadynami pszenicy, hordeinami jęczmienia i sekalinami  żyta. Dodatkowo wykazano reaktywność krzyżową pomiędzy owsem i ryżem.
Kukurydza, (f8). Alergię na kukurydzę obserwowana jest głównie w Europie Południowej  i Meksyku. Spożycie kukurydzy może prowadzić do reakcji alergicznych zależnych od IgE, takich jak przede wszystkim zespół alergii jamy ustnej (OAS), lecz także ciężkich reakcji uogólnionych mieszczących się w zespole objawów anafilaksji typu I(ARS) – IV). Wdychanie mąki kukurydzianej podczas pracy może powodować astmę zawodową (również u gospodyń domowych)  i nieżyt nosa i spojówek, a kontakt ze skórą może wywołać kontaktowe reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka. Stwierdzono, że kukurydza daje kliniczne reakcje krzyżowe z innymi zbożami, takimi jak ryż, pszenica, jęczmień itp.; z owocami, takimi jak brzoskwinia, wiśnia, wspięga, morela, winogrona, a także pyłkami traw i platana.
Sezam (f10).  W Europie alergia na sezam jest plasowana na dziewiątym miejscu w rankingu częstości alergii pokarmowych. Podkreśla się wysokie miejsce alergii na sezam na liście alergii wywołujących anafilaksję u dzieci,  stąd w wielu regionach sezam znajduje się na liście alergenów obowiązkowo specyfikowanych w składach produktów żywnościowych. Spożycie nasion sezamu w całości lub przetworzonych może prowadzić do alergii manifestującej się najczęściej objawami skórnymi, następnie  objawami żołądkowo-jelitowymi, zespołem alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome), nawracającymi epizodami świszczącego oddechu i duszności, nieżytem nosa, astmą, objawami  sercowo-naczyniowymi, ogólnie, objawami anafilaksji typu I(ARS) – IV). Opisywano również kontaktowe zapalenie skóry po kontakcie sezamu z błonami śluzowymi oraz ciężkie objawy ze strony układu oddechowego spowodowane wdychaniem drobin sezamu. Alergia na sezam współistnieje często (50–54% przypadków) z alergią na orzeszki ziemne (każdy z alergenów sezamu ma alergen homologiczny w orzeszkach ziemnych)  i orzechy drzewne (orzeszki piniowe, orzechy makadamia, orzechy brazylijskie i orzechy laskowe).
Gryka (f11). Alergeny gryki klasyfikować można jako alergeny pokarmowe, zawodowe i domowe (poduszki wypełnione ziarnem, łupinami). W Europie odsetek uczulonych na alergeny gryki, obecne w ziarnach i przetworach, waha się od 1,0 do 9,7%. Uczulenie drogą oddechową jest wtórne w stosunku do drogi oddechowej, poza osobami narażonymi na pył gryczany zawodowo. Objawami alergii na alergeny gryki, przy ekspozycji drogą pokarmową i oddechową, są: pokrzywka, atopowe zapalenie skóry, alergiczny nieżyt nosa i spojówek, zaostrzenie astmy lub astma zawodowa, czyli reakcje anafilaktyczne o różnym nasileniu – reakcje typu I(ARS) – IV). Opisywano przypadki anafilaksji gryczanej związanej z uczuleniem na poduszki gryczane, po spożyciu kaszy. Gryka wykazuje reaktywność krzyżową z ryżem, makiem, orzechami laskowymi, orzechami włoskimi, kokosem, lateksem, orzechami nerkowca i komosą ryżową.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów opisanych powyżej źródeł alergenów oznaczonych kodem literowo-cyfrowym.