Panel alergenów – oddechowy (30 alergenów)

Immunoenzymatyczne, ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro metodą immunoblotu przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do panelu 30 alergenów oddechowych oraz IgE specyficznych dla reszt węglowodanowych – CCD. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Czynnikiem zakłócającym oznaczenia IgE in vitro są obecne w alergenach glikoproteinowych oraz w glikoproteinach niealergizujących, proste lub rozgałęzione  łańcuchy (anteny) węglowodanowe, CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants), które mogą indukować powstawanie  specyficznych IgE i w konsekwencji atopię lub są jedynie epitopami wiążącymi IgE wygenerowane przez inne alergeny.  IgE anty-CCD są obecne u osób bez atopii, a w wyższym procencie u osób cierpiących na alergię, zwłaszcza uczulonych na pyłki roślin (do 15%). IgE anty-CCD mogą utrudniać rozpoznanie swoistości  IgE u osób uczulonych na  wziewne alergeny roślinne, alergeny bezkręgowców i alergeny pokarmowe pochodzenia roślinnego, posiadające CCD,  lub być powodem wyników fałszywie dodatnich u osób zdrowych. W teście oznaczane są IgE specyficzne w stosunku do alergenów: t23  Pyłek cyprysu; t04 Pyłek leszczyny; t15  Pyłek jesionu; t07 Pyłek dębu; t09 Pyłek oliwki; t03 Pyłek brzozy; g12 Pyłek żyta; g14 Pyłek owsa; g08 Pyłek wiechliny łąkowej; g06 Pyłek; tymotki łąkowej; g15 Pyłek pszenicy; g03 Pyłek kupkówki pospolitej; g02 Pyłek cynodonu palczasteg; w09 Pyłek babki lancetowatej; w10 Pyłek komosy białej; w21Pyłek parietarii judaica; w01 Pyłek ambrozji w06 Pyłek bylicy; e01 Naskórek kota; e02/05 Naskórek psa; e03 Naskórek konia; m06 Alternaria  alternata; m03 Aspergillus fumigatus; m05 Candida albicans; d201 Blomia tropicalis; d01  D.pteronyssinus; d02 D.farinae; k82 Lateks; i06 Karaluch;  k202 CCD. Dla każdego z alergenów panelu, ilościowy wynik stężenia alergenowo-specyficznej IgE podawany jest oddzielnie, na wspólnym raporcie testu. Czułość analityczna testu wynosi 0,15 kU/l, zakres raportowania 0,15 -100 kU/l. Stężenia poniżej zakresu raportowane są jako < 0,15 kU/l, powyżej jako > 100 kU/l. Wynik dla każdego alergenu,  wyrażony w kU/l przypisywany jest do jednej z  klas 0-6 półilościowego systemu raportowania RAST, przestawiony graficznie w postaci słupka i opatrzony komentarzem klinicznym. Ostatnią  pozycję w panelu stanowią CCD, dla których wynik jest opisany identycznie jak dla pozostałych alergenów. Wskazaniami  do wykonania są: alergie z zapaleniem błony śluzowej nosa, zapalenie spojówek, astma, pokrzywki, reakcje przewodu pokarmowego, uczulenie na owady lub lateks.