Profil limfocytarny podstawowy (T, B, NK, T pom., T supr.)

Ocena statusu odpornościowego na podstawie analizy cytometrycznej komórek odpornościowych. Analizę oparto się na systemie antygenów różnicowania – CD. Wyniki uwzględniają: liczbę limfocytów, monocytów i granulocytów oraz bezwzględną i względną liczbę  limfocytów B i T oraz komórek NK. W przypadku limfocytów T uwzględniono limfocyty pomocnicze, cytotoksyczne, podwójnie dodatnie, komórki NKT i stosunek CD4/CD8. Liczby  bezwzględne oraz odsetki subpopulacji limfocytów są charakterystyczne dla stanów patologicznych, przykładowo: wzrost odsetka limfocytów cytotoksycznych na ogół towarzyszy infekcjom wirusowym; wzrost limfocytów pomocniczych chorobom autoimmunizacyjnym. Spadek liczby limfocytów T pomocniczych CD 4 towarzyszy AIDS, stanowiącym konsekwencję zakażenia wirusem HIV. Zachwianie równowagi immunologicznej, odzwierciedlane przez zaburzenie proporcji subpopulacji limfocytów, może prowadzić do niepłodności lub nawykowych poronień. Brak lub znaczne obniżenie odsetka określonych subpopulacji limfocytów jest charakterystyczne dla pierwotnych niedoborów odporności, takich jak ciężki złożony niedobór odporności, SCID (ang. severe combined immunodeficiency), czy agammaglobulinemia Brutona (agammaglobulinemia sprzężona z chromosomem X).
Wskazaniami do badania są, m.in.:
▪ Leuko/limfocytoza lub leuko/limfopenia przy nieokreślonym czynniku sprawczym;
▪ Pierwotne i wtórne niedobory odporności;
▪ Zaburzenia immunologiczne; ▪ Nowotwory hematologiczne oraz niehematologiczne;
▪ Niepowodzenia rozrodu;
▪ Niepowodzenia ciąży ( poronienia);
▪ Niepowodzenia wspomaganego rozrodu.
Różnicowane subpopulacje obejmują: limfocyty T CD3+; T pomocnicze CD3+CD4+; T cytotoksyczne CD3+CD8+; T podwójnie dodatnie CD3+ T CD3+; komórki NK CD 3-16+; limfocyty B CD19+; komórki NKT CD3+CD16+; stosunek limfocytów CD4+/CD8+.