Toxoplasma gondii IgG awidność

Badanie odróżniające z dużym prawdopodobieństwem toksoplazmozę świeżą lub nieodległą w czasie od toksoplazmozy przebytej co najmniej cztery miesiące przed wykonaniem badania. Toksoplazmoza, choroba spowodowana przez pasożyta,   Toxoplasma gondii, jest przykładem zarażenia oportunistycznego, o zwykle łagodnym, bezobjawowym przebiegu. Jednak u osób o fizjologicznie niedojrzałym (płody i noworodki) lub osłabionym układzie odpornościowym, zarażenie może mieć bardzo ciężki przebieg. Poważnym problemem klinicznym są bezobjawowe zarażenia pierwotne u kobiet w ciąży (pierwsze zarażenie następujące w trakcie ciąży) lub w okresie okołokoncepcyjnym, mogące być przyczyną toksoplazmozy wrodzonej u dziecka. Przybiera ona postać ciężką, prowadzącą do: obumarcia płodu, samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu, zajęcia narządów dziecka – zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego (co skutkuje wodogłowiem lub  niedorozwojem mózgu) lub łagodną, objawiającą się izolowanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkującymi opóźnieniami psychomotorycznymi oraz upośledzeniem wzroku. U większości dzieci z wrodzoną toksoplazmozą skutki choroby manifestują się po latach. Pewnym kryterium diagnostycznym chorób zakaźnych jest serokonwersja, tj. pojawianie się wykrywalnych w badaniu serologicznym przeciwciał swoistych dla patogenu. U ciężarnych zaleca się dodatkowo oznaczanie awid¬ności (tj. dojrzałości) przeciwciał klasy IgG. Badanie zalecane u kobiet w ciąży, podejrzewanych o pierwotną  toksoplazmozę, u których otrzymano dodatni wynik w kierunku przeciwciał IgG, a także w przypadku współistnienia specyficznych dla toksoplazmy przeciwciał IgM i IgG. Polega na określeniu siły i trwałości wiązania przeciwciał IgG z antygenami generującymi ich powstawanie. Przeciwciała IgG są wytwarzane w okresie ekspozycji na antygen w sposób ciągły. Powstające kolejne warianty przeciwciał są coraz lepiej przystosowane do wiązania macierzystego antygenu. Większa specyficzność przeciwciał, objawiająca się wraz z czasem ich powstawania, zwiększa siłę wiązania i trwałość powstających kompleksów z antygenem. Wraz z czasem trwania infestacji Toxoplasma rośnie awidność powstających przeciwciał IgG. Przeciwciała IgG produkowane są w drugiej kolejności  po IgM i IgA, a ich obecność obejmuje wszystkie istotne klinicznie etapy toksoplazmozy, w tym najsilniej zagrażającą rozwojowi płodu, ostrą fazę pierwotnej choroby. W przypadkach świeżych zarażeń dochodzi do współistnienia wszystkich klas przeciwciał. Stężenie przeciwciał IgG nie stanowi samodzielnej przesłanki diagnostycznej, gdyż często jest najwyższe właśnie w pierwszym okresie po indukcji. Obecność przeciwciał IgG o wysokiej awidności (większej niż 60%), bez względu na ich stężenie i ewentualne współistnienie IgM (przetrwałej lub nieswoistej), wskazuje z dużym prawdopodobieństwem na zarażenie przebyte w przeszłości bardziej odległej niż ostatnie 4 miesiące i wyklucza przebiegającą chorobę pierwotną.  W przypadku kobiet w ciąży oznaczenie awidności IgG pozwala na ustalenie, czy zarażenie miało miejsce przed poczęciem czy już w trakcie ciąży, co wpływa na decyzję o dalszym postępowaniu leczniczym.  Zobacz także: Toxoplasma gondii IgG oraz Toxoplasma gondii IgM. 

Przeciwciała heterofilne, HAMA, czynnik reumatoidalny.

Wynik awidności jest miarą czasu, który upłynął od zarażenia T.gondii. Wzrost awidności odpowiada wydłużaniu się czasu: wynik >40% – okres powyżej 20 tygodni;  wynik <40% – ostra, aktualna infekcja.