Toxoplasma gondii IgG awidność

Badanie ma na celu odróżnienie przeciwciał IgG anty-Toksoplazma powstałych w  wyniku odległego zarażenie Toxoplasma gondii od IgG  powstających w aktualnie przebiegającym zarażeniu ostrym toksoplazmą  lub powstałych podczas zarażenia  nieodległego. Badanie zalecane u kobiet w ciąży podejrzewanych o pierwotną  toksoplazmozę, u których otrzymano dodatni wynik w kierunku przeciwciał IgG, a także w przypadku współistnienia specyficznych dla toksoplazmy przeciwciał IgM i IgG. Badanie awidności IgG polega na określeniu siły i trwałości wiązania przeciwciał IgG z antygenami generującymi ich powstawanie. Przeciwciała IgG są wytwarzane w okresie ekspozycji na antygen w sposób ciągły. Powstające kolejne warianty przeciwciał są coraz lepiej przystosowane do wiązania macierzystego antygenu. Większa specyficzność przeciwciał, postępująca wraz z czasem ich wytwarzania skutkuje większą siłą wiązania i trwałością powstających kompleksów z antygenem. W miarę czasu upływającego od zakażenia rośnie więc awidność przeciwciał specyficznych dla antygenów drobnoustroju wywołującego zakażenie. Przebiegające  zarażenie uruchamia  odpowiedź humoralną układu odpornościowego, polegającą na produkcji przeciwciał. Przeciwciała IgG produkowane są w drugiej kolejności  po IgM i IgA, a ich obecność obejmuje wszystkie istotne klinicznie etapy toksoplazmozy, w tym najsilniej zagrażającą rozwojowi płodu, ostrą fazę pierwotnej choroby. W przypadkach świeżych zarażeń dochodzi do współistnienia obu klas przeciwciał. Stężenie przeciwciał IgG nie stanowi samodzielnej przesłanki diagnostycznej, gdyż często jest najwyższe właśnie w pierwszym okresie po indukcji. Wnioskowanie o etapie zarażenia toksoplazmozą  można oprzeć na stosunkowo czasochłonnym śledzeniu dynamiki zmian stężenia przeciwciał IgG w czasie, jeżeli możliwe, łącznie ze zmianami IgM. Optymalną alternatywą,  przydatną  zwłaszcza dla kobiet we wczesnym etapie ciąży, jest określenie awidności IgG. Obecność przeciwciał IgG o wysokiej awidności, bez względu na ich stężenie i ewentualne współistnienie IgM (przetrwałej lub nieswoistej),  świadczy o odległym przebyciu zarażenia toksoplazmozą i wyklucza zarażenie pierwotne. W przypadku kobiet w ciąży oznaczenie awidności IgG pozwala na ustalenie, czy zarażenie miało miejsce przed poczęciem czy już w trakcie ciąży, co wpływa na decyzję o dalszym postępowaniu leczniczym.  Awidność określona jako >40% świadczy o zarażeniu przebytym w czasie odleglejszym niż 20 tygodni. Zobacz także: Toksoplazmoza IgG, Toksoplazmoza IgM.

Przeciwciała heterofilne, HAMA, czynnik reumatoidalny.

Wynik awidności jest miarą czasu, który upłynął od zarażenia T.gondii. Wzrost awidności odpowiada wydłużaniu się czasu: wynik >40% – okres powyżej 20 tygodni;  wynik <40% – ostra, aktualna infekcja.