Cellulit wodny – jak wygląda? Dlaczego powstaje?

Powstawanie cellulitu jest wieloczynnikowe i stanowi wyzwanie nie tylko dla współczesnej kosmetologii, ale również dla medycyny. Aby wybrać najlepszą formę kuracji, trzeba poznać dokładne przyczyny cellulitu oraz zdiagnozować jego rodzaj. Cellulit wodny nie jest bowiem związany z nagromadzeniem się tkanki tłuszczowej. Jego patogeneza obejmuje problemy z nadmiarem wody w organizmie. Do rozwoju cellulitu mogą przyczynić się: zła dieta, tryb życia, zaburzenia hormonalne czy stosowanie niektórych leków.

„Cellulit” to potoczna nazwa „pomarańczowej skórki”.  W słownictwie  medycznym określana jest ona jako „liposkleroza”, „lipodystrofia”, „zmiany zwyrodnieniowe tkanki podskórnej” czy „zwyrodnienie obrzękowo-włóknisto-stwardnieniowe”. To zaburzenie wewnątrz skóry, które w zależności od rodzaju cellulitu jest widoczne gołym okiem bądź dopiero po ściśnięciu skóry, gdy pojawiają się charakterystyczne grudki. Problem dotyczy najczęściej takich partii ciała, jak uda, brzuch czy pośladki. Cellulit dzieli się na kilka odmian (podstawowe z nich to cellulit wodny i cellulit tłuszczowy). Najczęściej występuje u kobiet, a cellulit wodny także u nastolatek.

Co to jest cellulit wodny?

Cellulit wodny, nazywany również twardym, występuje bardzo często u kobiet młodych, wysportowanych. W przeciwieństwie do tłuszczowego, nie dotyczy kobiet dotkniętych problemem otyłości. Jest stricte związany z nadmiernym gromadzeniem się wody w organizmie. Może pojawić się nawet u bardzo szczupłych osób. Najczęściej związany jest z dietą bogatą w sól bądź nadwyżką płynów pod koniec kobiecego cyklu hormonalnego. Zmiany występują w obrębie tkanki podskórnej. Dochodzi do zaburzenia mikrokrążenia, połączonego z zastojem naczyń limfatycznych i krwionośnych oraz nagromadzeniem się wody w przestrzeni międzykomórkowej. W konsekwencji, dopływ odżywczych składników do komórek zostaje zaburzony. Zmiany, które pojawiają się na skórze, to mniej lub bardziej widoczne bruzdy i uwypuklenia w wyniku osłabienia tkanki łącznej i wadliwego krążenia. Cellulit wodny jest mniej widoczny niż tłuszczowy. Skóra z reguły ma prawidłowe napięcie i dopiero po jej ściśnięciu zaczyna przypominać skórkę pomarańczy.

Czym się różni cellulit wodny od tłuszczowego?

Cellulit wodny (twardy) i tłuszczowy różnią się od siebie głównie przyczyną powstawania. Pierwszy z nich związany jest z nadmiernym gromadzeniem się płynów w skórze. Wówczas skóra jest napięta, nieco obrzęknięta, czasem pojawia się uczucie ciężkości. Cellulit wodny na pierwszy rzut oka nie jest zauważalny. Cierpią na niego nawet bardzo młode osoby. Dopiero po ściśnięciu skóry w fałd pojawiają się charakterystyczne bruzdy i uwypuklenia. Zatrzymanie wody w organizmie najczęściej jest wynikiem złej diety, zwłaszcza bogatej w sól.

Cellulit tłuszczowy (miękki) to bardzo często, choć nie zawsze, problem osób otyłych. Powstaje w wyniku nagromadzenia się w tkance podskórnej tłuszczu. Wówczas tworzy się charakterystyczna „pomarańczowa skórka”, którą łatwo zauważyć gołym okiem. Skóra jest wiotka, gąbczasta, a na jej powierzchni tworzą się grudki, bruzdy, uwypuklenia. Cellulit tłuszczowy często związany jest z wysokotłuszczową dietą, brakiem aktywności fizycznej bądź z zaburzeniami hormonalnymi. Aby upewnić się, czy problemy skórne nie są związane z chorobą, warto wykonać badania hormonalne dla kobiet.

Objawy cellulitu wodnego

Czasem dość trudno jest odróżnić cellulit wodny od, po prostu, silnie rozbudowanej tkanki mięśniowej. Tkanka podskórna u osób z wodnym cellulitem jest mocno zbita. Dodatkowo skóra nie zmienia wyglądu wraz ze zmianą pozycji ciała. Cellulit wodny pojawia się u młodych kobiet (nawet u sportsmenek), u których nie występowały wahania wagi, a ich skóra jest napięta i elastyczna. Cechą charakterystyczną skóry dotkniętej cellulitem wodnym bywa suchość i szorstkość. Czasem pojawiają się rozstępy. Skóra nie zmienia wyglądu po zmianie pozycji ciała. Cellulit jest widoczny, dopiero gdy chwyci się skórę w fałd.

Z czego robi się cellulit wodny?

Cellulit wodny to efekt zatrzymywania się wody w tkankach, zwłaszcza w przestrzeniach międzykomórkowych. Dotyka najczęściej kobiet w ciąży, w trakcie miesiączki, a także tych, które stosują leki hormonalne. Przyczynami tworzenia się wodnego cellulitu są najczęściej zaburzenia krążenia oraz gospodarki hormonalnej, które wynikają zwykle z niezdrowego trybu życia. Niektóre kobiety mogą też mieć skłonności do cellulitu poprzez uwarunkowania genetyczne. Czynniki, które sprzyjają zatrzymywaniu się wody w ciele, a tym samym powstawaniu wodnego cellulitu, to np.: wysoko przetworzona dieta (zwłaszcza bogata w sól i cukier), nieregularne jedzenie, wahania wagi, siedzący tryb życia, zażywanie tabletek antykoncepcyjnych, brak aktywności fizycznej, picie zbyt małej ilości wody, noszenie mocno obcisłych ubrań oraz butów na wysokim obcasie.

Jak pozbyć się cellulitu wodnego?

Z łagodnym stadium cellulitu wodnego można sobie poradzić w domowych warunkach. W pierwszej kolejności warto zadbać o zdrowe nawyki żywieniowe, np. pić minimum 2 litry wody dziennie, jeść posiłki o regularnych porach, ograniczyć sól, cukier i nienasycone tłuszcze w diecie, codzienny jadłospis wzbogacić o warzywa, owoce, kwasy omega-3, produkty pełnoziarniste oraz białko. Warto również zadbać o większą aktywność fizyczną w ciągu dnia, a także zaplanować zajęcia dodatkowe, np. treningi siłowe, które doskonale poprawiają napięcie skóry. Przy problemie cellulitu wodnego niezbędna jest odpowiednia pielęgnacja, która ma na celu przywrócić dobrą cyrkulację krwi i limfy. Do codziennej rutyny warto zatem wdrożyć masaże i szczotkowanie ciała na sucho, ze szczególnym uwzględnieniem miejsc, gdzie cellulit występuje. Warto również sięgać po balsamy, żele, kremy antycellulitowe na bazie np. retinolu, kofeiny, L-karnityny, cynamonu, imbiru, miłorzębu japońskiego, kopru włoskiego. Tego typu produkty wpłyną na lepsze krążenie krwi, wzmocnią jędrność skóry oraz zmniejszą obrzęki.

Czy cellulit wodny znika?

Cellulit wodny w porównaniu z tłuszczowym jest łatwiejszy do zredukowania. Całkowita jego eliminacja może być jednak bardzo trudna. Wdrożenie w życie zdrowych nawyków żywieniowych, aktywności fizycznej, stosowanie regularnie i konsekwentnie odpowiednich kosmetyków pozwoli w dużym stopniu zminimalizować problem i zapobiec jego pogłębianiu się. Warto pamiętać, że na pierwsze efekty zwykle trzeba czekać około 4–6 tygodni.

Autor: Magdalena Durak

Weryfikacja merytoryczna: lek. Agnieszka Żędzian