Betablokery

Betablokery (betaadrenolityki) są lekami działającymi na kanały beta-adrenergiczne. Efektem działania blokerów jest blokowanie funkcji receptorów, które obecne są na powierzchni komórek naczyń krwionośnych (receptory B2) i serca (receptory B1). Leki z tego rodzaju stosowane są m.in. w takich schorzeniach jak: choroba wieńcowa (zwłaszcza po przebytym zawale), niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, jaskra, migrena, nerwice (trema sytuacyjna) lub uzależnienie od alkoholu. Dużym plusem jest możliwość zastosowania betablokerów również u kobiet w ciąży do regulacji nadciśnienia, nie narażając ani jej, ani płodu na poważne skutki uboczne.

Działania niepożądane betablokerów

Działaniami niepożądanymi mogącymi pojawić się przy okazji zastosowania leków betaadrenolitycznych, są przede wszystkim bradykardia (zwolnienie akcji serca), blok przedsionkowo-komorowy, nasilenie skurczu oskrzeli u osób z astmą, zmęczenie, ból głowy, bezsenność, impotencja i spadek libido. Mogą one maskować objawy hipoglikemii i nadczynności tarczycy.

Betablokery - podział

Betablokery dzielimy na:

• selektywne (działające na serce) - do blokerów selektywnych zaliczamy: acebutolol, atenolol, bisoprolol, betaksolol, nebiwolol, metoprolol.
• nieselektywne (działające również na receptory poza sercem) - do blokerów nieselektywnych zaliczamy: propranolol, karteolol, karwedilol, pindolol, sotalol, tymolol.

Wśród przeciwwskazań do stosowania betablokerów wymienia się: astmę, niedociśnienie bradykardię oraz ciężką, niewyrównaną niewydolność krążenia.