Hipoperfuzja

Hipoperfuzja (łac. hypo- zmniejszony, perfusio- przepływ); jest to stan, w którym dochodzi do zmniejszenia dopływu krwi do określonych narządów i układów. Wynikiem hipoperfuzji jest zmniejszone zaopatrzenie organu w tlen i substancje odżywcze, przez co ulega on niedotlenieniu, które w dłuższej perspektywie może prowadzić do niewydolności narządu i martwicy. Zjawisko hipoperfuzji towarzyszy stanom po poważnych wypadkach, w których dochodzi do masywnych krwotoków lub w przebiegu schorzeń utrudniających dopływ krwi do narządów np. miażdżyca.

W zależności od rozległości możemy wyróżnić hipoperfuzję narządową i obwodową. Każda postać hipoperfuzji może powodować poważne problemy zdrowotne. Wśród najcięższych w skutkach wymieniana jest hipoperfuzja nerek i hipoperfuzja mózgu, natomiast obwodowa hipoperfuzja związana jest z problemem w pracy serca (np. wstrząsem kardiogennym).

Hipoperfuzja mózgu wskazywana jest jako przyczyna migreny lub autyzmu, a całkowite długotrwałe niedokrwienie mózgu prowadzi do ustania czynności życiowych wskutek śmierci mózgowej.  Hipoperfuzja nerek prowadzi do niedotlenienia nerek skutkującego problemami z powstawaniem moczu i usuwaniem z organizmu produktów szkodliwych, w tym toksyn. Główne objawy hipoperfuzji to: zimne kończyny, zwiększona potliwość, obniżone ciśnienie krwi, skąpomocz, zaburzenia świadomości. W badaniach laboratoryjnych obserwujemy kwasicę metaboliczną, podwyższone stężenie mleczanów i kreatyniny w surowicy.