Kreatynina

Oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Kreatynina jest produktem przemian metabolicznych białka, stanowiącym obok mocznika jeden z głównych związków azotowych w krwi. W praktyce medycznej kreatynina jest sprawdzonym klinicznie markerem biochemicznym  monitorującym stan nerek. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśniowej badanego, płci, ogólnego stanu zdrowia i wieku badanego oraz diety. Stężenie kreatyniny podawane jest w przeliczeniu na kilogram masy ciała.  Stężenie kreatyniny w surowicy jest wykładnikiem czynności nerek - wzrost stężenia odpowiada zmianom przesączania kłębuszkowego (GFR,  z ang. glomerular filtration rate), przy czym zależność stężenia i GFR ma charakter hiperboliczny. Za istotny przyjmuje się wzrost poziomu kreatyniny (ponad górną granicę referencyjną) powodujący obniżenie  GFR o około 50%  (40-60 ml/min/1,73m2). Do wyniku oznaczenia kreatyniny  wynik eGFR dodawany jest automatycznie. eGFR ( ang. estimated glomerular filtration rate) – szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej, wyliczany jest na podstawie parametrów charakterystycznych dla pacjenta, jak: wiek, waga, powierzchnia ciała, płeć, rasa, poziom kreatyniny w surowicy.  eGFR jest najlepszym pojedynczym, wczesnym wskaźnikiem funkcji nerek, stosowanym w badaniach przesiewowych, który jednakże nie pozwala na wnioskowanie o przyczynach patologii. Należy ponadto zachowywać ostrożność w interpretacji wyniku eGFR w przypadku osób młodszych niż 18 lat, z nadwagą i rozwiniętą muskulaturą.