Diagnostyka

Krótko o badaniu

Kreatynina. Oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi jest przydatne w diagnostyce funkcji nerek i chorób przemiany materii. Kreatynina jest produktem przemian białka i jednym z głównych związków azotowych we krwi. W praktyce medycznej kreatynina jest sprawdzonym klinicznie wskaźnikiem biochemicznym  stanu nerek. Wynik oznaczenia kreatyniny wydawany jest łącznie z wyliczonym eGFR – szacunkowym współczynnikiem filtracji kłębuszkowej uwzględniającym charakterystyczne dane pacjenta, stosowanym w badaniach przesiewowych chorób nerek.

Więcej informacji

Oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Kreatynina jest produktem przemian metabolicznych białka, stanowiącym obok mocznika jeden z głównych związków azotowych w krwi. W praktyce medycznej kreatynina jest sprawdzonym klinicznie markerem biochemicznym  monitorującym stan nerek. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśniowej badanego, płci, ogólnego stanu zdrowia i wieku badanego oraz diety. Stężenie kreatyniny podawane jest w przeliczeniu na kilogram masy ciała.  Stężenie kreatyniny w surowicy jest wykładnikiem czynności nerek – wzrost stężenia odpowiada zmianom przesączania kłębuszkowego (GFR,  z ang. glomerular filtration rate), przy czym zależność stężenia i GFR ma charakter hiperboliczny. Za istotny przyjmuje się wzrost poziomu kreatyniny (ponad górną granicę referencyjną) powodujący obniżenie  GFR o około 50%  (40-60 ml/min/1,73m2). Do wyniku oznaczenia kreatyniny  wynik eGFR dodawany jest automatycznie. eGFR ( ang. estimated glomerular filtration rate) – szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej, wyliczany jest na podstawie parametrów charakterystycznych dla pacjenta, jak: wiek, waga, powierzchnia ciała, płeć, rasa, poziom kreatyniny w surowicy.  eGFR jest najlepszym pojedynczym, wczesnym wskaźnikiem funkcji nerek, stosowanym w badaniach przesiewowych, który jednakże nie pozwala na wnioskowanie o przyczynach patologii. Należy ponadto zachowywać ostrożność w interpretacji wyniku eGFR w przypadku osób młodszych niż 18 lat, z nadwagą i rozwiniętą muskulaturą.

Przygotowanie pacjenta

Krew pobierać na czczo między godz. 7.00-10.00. Zaleca się, by ostatni posiłek poprzedniego dnia był spożyty nie później niż o godz.18.00.

Rytm dobowy

Zmienność dobowa; zachowywać porę pobrania

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy