Nadczynność tarczycy a jelita – czy mogą na siebie oddziaływać?

Wiemy, że istnieje wyraźny związek między nadczynnością tarczycy (hipertyreoza) a funkcjonowaniem jelit. Hormony tarczycy mają ogromny wpływ na metabolizm i funkcjonowanie wszystkich układów w organizmie, w tym również układu pokarmowego. W nadczynności tarczycy dochodzi do zwiększonej produkcji hormonów (trójjodotyroniny) T3 i (tyroksyny) T4. Powoduje to przyspieszenie procesów metabolicznych – w tym motoryki jelit. Wobec tego jednym z częstych objawów nadczynności tarczycy są biegunki, luźne stolce lub po prostu częstsze niż zwykle wypróżnienia. Jest to wynik przyspieszonego pasażu jelitowego – pokarm nie jest wystarczająco trawiony i wchłaniany. Przez skrócony czas kontaktu treści pokarmowej z błoną śluzową jelit może dochodzić do niedoborów witamin, żelaza, wapnia i innych mikroelementów. Może to prowadzić do rozwoju anemii, ogólnego osłabienia.  Szybszy pasaż jelit i zmienione środowisko w jelitach mogą sprzyjać zaburzeniu równowagi mikrobioty (dysbiozie). Może to nasilać objawy jelitowe, a także wpływać na układ immunologiczny i powodować w konsekwencji spadek odporności. Zwiększona aktywność tarczycy poprzez zaburzenia mikrobioty jelitowej może wpływać na stan błony śluzowej jelit, prowadząc do zwiększonej przepuszczalności jelitowej, czyli tak zwanego "nieszczelnego jelita”.  Rozszczelnienie jelit prowadzi do rozwoju lub zaostrzenia objawów chorób przewlekłych o podłożu zapalnym, chorób autoimmunologicznych (np. nadczynność tarczycy Gravesa-Basedowa) i nadwrażliwości pokarmowych.