Adrenalina w DZM

Krótko o badaniu

Adrenalina w dobowej  zbiórce moczu, DZM. Oznaczenie w diagnostyce nowotworów wydzielających katecholaminy – chromochłonnego nadnerczy i innych nowotworów neuroendokrynnych, przydatne w diagnostyce nadciśnienia tętniczego .

Więcej informacji

Oznaczanie adrenaliny w dobowej zbiórce moczu,  przydatne w diagnostyce nowotworów wydzielających katecholaminy i nadciśnienia tętniczego. Adrenalina (epinefryna) wraz noradrenaliną (norepinefryna)  i dopaminą należy do katecholamin (amin katecholowych) produkowanych przez komórki chromafinowe kory nadnerczy, współczulnego układu nerwowego i mózgu.  Katecholaminy wpływają praktycznie na wszystkie tkanki i wraz z innymi hormonami i systemem  neurotransmisji regulują szeroką gamę procesów fizjologicznych organizmu.  Adrenalina i noradrenalina działają na układ sercowo-naczyniowy wpływając na zwężanie/rozszerzanie naczyń krwionośnych  w mięśniach, pracę serca i ciśnienie krwi. Uczestniczą w metabolizmie glikogenu/glukozy stymulując rozkład glikogenu do glukozy i zmniejszając wychwyt glukozy przez tkankę tłuszczową i mięśnie.  Gwałtowny wzrost stężenia adrenaliny we krwi następuje w wyniku silnego pobudzenia układu współczulnego – stresu i hipoglikemii. Katecholaminy i ich metabolity (metanefryna i normetanefryna) są wydzielane w nadmiarze stanach patologicznych i stąd ich oznaczenie w surowicy lub w moczu ma znaczenie diagnostyczne, zwłaszcza w przypadku diagnostyki i prowadzenie chorych na nowotwory wywodzące się z tkanki nerwowej, wydzielających  katecholaminy nowotworów chromochłonnych: pheochromocytoma  oraz nowotworów zarodkowych  neuroblastoma (nerwiak płodowy, nerwiak zarodkowy) i ganglioneuroma.  Nowotwory chromochłonne, czynne hormonalnie powstają z neuroektodermy grzebienia nerwowego i występują głównie w rdzeniu nadnerczy (nowotwór chromochłonny), rzadziej w jamie brzusznej i klatce piersiowej (nerwiak przyzwojowy współczulny, zwojak współczulny). Przed przystąpieniem do 24 h zbiórki moczu, należy zgłosić się do Punktu Pobrań po odbiór stabilizatora. Stabilizator: 6N HCl, przechowywany w oznakowanych probówkach szklanych w objętości 10 ml, stosowany jest w proporcji: 10 ml (zawartość jednej probówki) na 1 l moczu. Stabilizator powinien być dodawany do naczynia zwierającego pierwszą porcję zebranego moczu.

Przygotowanie do badania

Na 3 dni przed badaniem pacjenci nie powinni spożywać bananów i cytrusów, czekolady i kawy oraz zażywać salicylanów. Przeprowadzenie dobowej zbiórki moczu (DZM). W dniu poprzedzającym badanie należy przygotować naczynie o objętości 2-3 litrów z dopasowaną zakrętką i podziałką umożliwiającą odczyt objętości. Zbiórkę dobową rozpoczyna się rano (przykładowo o 6:00), od drugiej dziennej porcji moczu (pierwszą należy odrzucić). Stabilizator (1 fiolka 10 ml  6N HCl) wlewany jest do pojemnika, w którym znajduje się porcja moczu rozpoczynająca zbiórkę. Gdy zebrana objętość moczu przekracza 1 l, do naczynia wlewana jest  kolejna 10 ml porcja  stabilizatora. Oczekiwane pH stabilizowanego moczu wynosi około 2. Mocz zbierany jest przez 24 h. Ostatnią porcję zbiórki stanowi pierwsza porcja porannego moczu z dnia następnego. Zbierany mocz przechowywać w chłodnym miejscu. Po zakończeniu zbiórki zmierzyć całkowitą objętość zebranego moczu. Po dokładnym wymieszaniu całości odlać porcję moczu do jednorazowego Pojemnika na mocz z nakrętką. W opisie pojemnika uwzględnić: imię i nazwisko badanego; czas rozpoczęcia i zakończenia zbiórki; całkowitą objętość zebranego moczu. Istotne jest odnotowanie użycia stabilizatora moczu: DZM + HCl. Próbkę dostarczać do laboratorium w możliwie najkrótszym czasie.

Kontakt

Przed badaniem konieczny kontakt z punktem pobrań

Głodzenie

Na 3 dni przed badaniem pacjenci nie powinni spożywać bananów i cytrusów, czekolady i kawy oraz zażywać salicylanów.

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy