Aldosteron w DZM
Kategoria badań:
Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik to
2-9 dni
Wybierz punkt pobrań, by zobaczyć czas oczekiwania w Twoim punkcie.
Opis badania
Aldosteron w DZM. Oznaczenie w dobowej zbiórce moczu przydatne w diagnostyce różnicowej nadciśnienia tętniczego, hiperaldosteronizmu i zaburzeń elektrolitowych.
Przygotowanie do badania
Lekarz może wydać zalecania dotyczą przyjmowania leków i zawartości soli w diecie przed badaniem. Badany powinien unikać intensywnego wysiłku i silnego stresu.
Przeprowadzenie dobowej zbiórki moczu (DZM):
Badany rano (np. o 7.00) oddaje pierwszy poranny mocz do toalety, notując czas i datę. Kolejne porcje moczu zbiera do pojemnika, do godziny 7.00 następnego dnia, notując czas i datę zakończenia zbiórki.
Po zakończeniu zbiórki należy zmierzyć objętość zebranego moczu, wymieszać i odlać ok. 50 ml do pojemniczka. Na skierowaniu i na pojemniczku należy odnotować objętość zebranego moczu i czas trwania zbiórki.
Aldosteron w DZM - więcej informacji
Oznaczenie stężenia aldosteronu w dobowej zbiórce moczu jest wykorzystywane w diagnostyce zburzeń elektrolitowych i płynów, niepoddającego się kontroli nadciśnienia (szczególnie z towarzyszącym niskim stężeniem potasu we krwi) i przy niskim ciśnieniu krwi po przejściu do pionizacji. Aldosteron wydalany jest z moczem głównie w postaci metabolitów: glukuronidu tetrahydroaldosteronu i 3-oksopochodnych aldosteronu, a w śladowych ilościach w postaci niezmienionej. Zwiększone wydalanie aldosteronu i jego metabolitów stwierdzane jest w stanach hiperaldosteronizmu, spadek wydalania odnotowuje się w stanach hipoaldosteronizmu (porównaj badanie 175). Na rzetelność wyników ma istotny wpływ staranność przeprowadzenia zbiórki moczu. Badanie pozwala na eliminację wpływ dobowej zmienności wydzielania aldosteronu wpływającej na badanie w próbce przypadkowej.
Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania
Wzrost stężenia:
Pierwotny hiperaldosteronizm: produkujący aldosteron gruczolak nadnerczy, zespół Conna, hiperplazja, idiopatyczna nadnerczowa hiperplazja, rak nadnercza wydzielający aldosteron, rodzinny aldosteronizm hamowany glukokortykoidami; zespół Cushinga, zespół Barttera - zespół niewłaściwego uwalniania wazopresyny, SIADH (ang.yndrome of inappropriate antidiuretic hormone hypersecretion).
Wtórny hiperaldosteronizm: choroby nerek i serca: zastoinowa niewydolność, marskość wątroby, zatrucie ciążowe, nadciśnienie nerkowo-naczyniowe (zwężenie tętnic nerkowych), pheochromocytoma (guz chromochłonny), dieta o bardzo niskiej zawartości soli; leki: lit, Spironolakton, Verapamil.
Obniżone stężenie: choroba Addisona, długotrwała terapia heparyną, hipoaldosteronizm z nadmiarem reniny (selektywne uszkodzenie strefy kłębkowatej), wrodzona hiperplazja nadnerczy (CAH), pseudohiperaldosteronizm (defekt receptora), hipoaldosteronizm z niedoborem reniny (nieadekwatna produkcja reniny), dieta z bardzo dużą ilością soli, stosowanie leków: ACE inhibitory, niesterydowe leki przeciwzapalne, ranitydyna, propranolol.
Opis badania
Przygotowanie do badania
Więcej informacji
