Badanie tkankowe (IgG, IgA, IgM, a-C3)

Oznaczanie metodą immunofluorescencji  złogów (kompleksów)  immunologicznych zawierających przeciwciała w klasach IgG, IgA, IgM i/lub składową C3 w wycinkach skórnych,  przydatne w diagnostyce autoimmunizacyjnych chorób skórnych i tkanki łącznej. W chorobach tkanki łącznej złogi rozpoznawane są na niezmienionej klinicznie  granicy skórno-naskórkowej, LBT (ang. lupus band test), w ścianach powierzchownych naczyń oraz w jądrach komórek naskórka, przeciwciał ANA (ang. antinuclear antibodies).W pęcherzycy zwykłej, PV (pemphigus vulgaris)  i pęcherzycy liściastej, PF (pemphigus foliaceus) złogi znajdowane są w warstwie naskórka w przestrzeniach międzykomórkowych, spowodowane wysokim mianem przeciwciał IC (ang. intercellular antibodies). W chorobach pęcherzowych podnaskórkowych, określane są złogi w błonie podstawnej naskórka. Zawierają przeciwciała anty-BMZ - przeciw antygenom błony podstawnej  (ang. anti-basement membrane zone antibodies). W toczniu rumieniowatym układowym, SLE (ang. systemic lupus erythematosus)  intensywność fluorescencji  w testach identyfikujących złogi koreluje z nasileniem procesu chorobowego i poziomem przeciwciał dsDNA. Porównaj badania: 688, 689, 690.