Badanie w kierunku Mycobacterium sp. met. konwencjonalną

Badanie w kierunku rodzaju Mycobacterium spp., prątków, metodą konwencjonalną stosowane jest w przypadku diagnostyki gruźlicy typowej (klasycznej) i atypowej. Do prątków rodzaju Mycobacterium należy ponad 50 gatunków. Wśród nich znajdują się gatunki odpowiedzialne z klasyczną gruźlicę płucną zaliczane,  do kompleksu Mycobacterium tuberculosis (TBC), będące najczęstszą przyczyną gruźlicy (TB, Tb) u ludzi. Klasyczne badanie w kierunku rodzaju Mycobacterium (Mycobacterium spp.) obejmuje wykonanie preparatu bezpośredniego, obserwację mikroskopową prątków –bakterioskopię (przy czym czasami materiał wymaga zagęszczenia) oraz posiew metodą konwencjonalną, oceniany  pod kątem wzrostu prątków kwasoodpornych, szybkości wzrostu i liczby wyrosłych kolonii. Materiałem do badań są: plwocina, wymazy krtaniowe, popłuczyny oskrzelowe, popłuczyny pęcherzykowo – oskrzelowe (BAL), popłuczyny żołądkowe (na czczo), mocz (gruźlica nerek), krew, płyn opłucnowy, płyn oskrzelowy, osierdziowy, aspiracyjny, stawowy, płyn mózgowo-rdzeniowy (PMR) w przypadku rzadkiej gruźlicy ośrodkowego układu nerwowego, fragmenty tkanek, węzły chłonne, ropa, zmiany skórne, wyskrobiny i fragmenty kości. Materiał pobierany jest przez fachowy personel, w większości przypadków w warunkach ambulatoryjnych. Informacji nt. przygotowania do pobrania materiału w sposób nieinwazyjny (krew, mocz) udzielają punkty pobrań Diagnostyki.