Benzodiazepiny w surowicy, ilościowo

Benzodiazepiny (BZO) są terapeutykami stosowanymi anksiolitycznie (przeciwlękowo), hipnotycznie (nasennie), antykonwulsyjnie (przeciwdrgawkowo) i rozluźniająco na mięśnie. Wysokie dawki prowadzą do zawrotów głowy, rozluźnienia mięśni, letargu i utraty przytomności. Zatrucie  benzodiazepinami objawia się: spowolnieniem, niewyraźną mową, zaburzeniami równowagi, sennością, zaburzeniami koncentracji i pamięci, wąskimi źrenicami i oczopląsem. Stopień wiązania benzodiazepin z białkami krwi jest bardzo wysoki i wynosi średnio 70–99%.  Szereg benzodiazepin podlega identycznemu  szlakowi metabolicznemu do nordiazepamu, który po przejściu w oksazepam i jego koniugat z kwasem glukuronowym wydalany jest z moczem. Ponieważ okres połowicznego wydalania nordiazepamu jest długi, benzodiazepiny, które się w niego przekształcają, uważane są za leki o długim okresie działania. Oznaczenie wykonano metodą chromatografii sprzężonej ze spektrometrią mas.