Borelioza, IgG w surowicy i PMR, met. Immunoblot

Wykonane metodą immunoblotu (pochodną techniki Western blot) badanie potwierdzające  dodatni (i/lub graniczny) wynik identyfikujący  w surowicy krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) przeciwciała IgG specyficzne dla antygenów krętków rodzaju Borrelia. Test  jest stosowany w serologicznej diagnostyce boreliozy przy podejrzeniu neuroboreliozy.  Neuroborelioza jest postacią boreliozy, w której zaatakowany został centralny lub obwodowy układu nerwowego. W Polsce neuroborelioza częstością ustępuje jedynie postaci skórnej. Predyspozycję do zajęcia układu nerwowego z kompleksu Borrelia burgdorferi sensu lato wykazuje Borrelia garinii. Liczba przypadków neuroboreliozy jest trudna do określenia,  ponieważ wszystkie postaci boreliozy określane są wspólnym kodem ICD jako ICD-10. Metoda immunoblot zastosowana w serodiagnostyce boreliozy ma na celu wykazanie w surowicy obecności przeciwciał reagujących z określonymi, dokładnie scharakteryzowanymi biochemicznie, antygenami krętka o potwierdzonej swoistości gatunkowej (gatunkowospecyficznymi). Zasada testu nawiązuje do techniki Western Blot, wykorzystywanej w produkcji zestawu. Test służy do weryfikacji wyników dodatnich i granicznych uzyskiwanych we wstępnym etapie diagnostyce testami ELISA.
Ze względu na istnienie kilku gatunków krętków z rodzaju Borrelia stanowiących patogeny boreliozy istotne w Europie (m.in. B. burgdorferi, B. afzelii, B. garinii, B. spielmanii, etc.) blot powinien uwzględniać antygeny reprezentatywne –  optymalnie, dla każdego z nich lub, przynajmniej, dla gatunków najbardziej istotnych w regonie. Przy doborze antygenów należy uwzględniać również ich ekspresję w możliwie  największej liczbie etapów choroby. Składniki antygenów krętka uzyskiwane są metodami inżynierii białek (antygeny rekombinantowe) lub metodą izolacji i oczyszczania z komórek bakteryjnych. Wynik blotu odczytywany jest na podstawie algorytmów uwzględniających istotność diagnostyczną przeciwciał swoistych dla określonych antygenów lub/i nasilenie reakcji indykatorowej wykrywającej ich obecność. W przypadku antygenów o najwyższej specyficzności dla rodzaju i genogatunku krętka, pojedynczy wynik pozytywny jest diagnostycznie równie mocny jak wyniki pozytywne lub graniczne dla kilku antygenów słabszych diagnostycznie.
W badaniu identyfikowane  są przeciwciała specyficzne dla:  rekombinowanych antygenów - VlsE B. afzelii (VlsE B.a), VlsE B. burgdorferi (VlsE B.b) i  VlsE B. garinii (VlsE B.g); lipidów wyekstrahowanych z frakcji błonowej, wskazujących późną fazę zakażeniu  – Lipidu B. afzelii (Lipid B.a), Lipidu B. burgdorferi (Lipid B.b);  rekombinowanego białka  p83 wskazującego na późną fazę zakażenia,  rekombinowanej flageliny p41, p39 (BmpA), wysokospecyficznego  rekombinowanego  dimerycznego OspC  z różnych odmian Borrelia; rekombinowanych wysokospecyficznych antygenów z Borrelia burgdorferi – p58, p21, p20, p19, p18.