Borelioza IgM w PMR met. Immunoblot

Wykonane metodą immunoblotu (pochodną techniki Western blot)  badanie stanowiące potwierdzenie specyficzności przeciwkrętkowych przeciwciał IgM wykrytych metodą ELIZA w płynie mózgowo-rdzeniowym, PMR. Test  stosowany w serologicznej diagnostyce boreliozy przy podejrzeniu neuroboreliozy.   Badanie w PMR powinno być wykonywane jednoczasowo z badaniem krwi dla  weryfikacji pochodzenia IgM. Stężenie i charakterystyka IgM w PMR i surowicy są różne z powodu sekwestracji anatomicznej utrudniającej dostęp antygenów i limfocytów do struktur CUN i istnienia biochemiczne bariery krew-mózg pomiędzy naczyniami i tkanką mózgu.
Porównywanie wyników blotów z PMR i  krwi  pozwala na ustalenie, czy doszło do wewnątrzoponowej syntezy immunoglobulin czy syntezy ogólnoustrojowej.
W badaniu określana jest reaktywność PMR w stosunku do kombinacji diagnostycznie istotnych antygenów Borrelia spp (B. spp) reagujących z przeciwciałami klasy IgM, z których szczególnie istotne jest dimeryczne, związane kowalencyjnie białko C - OspC (ang. Outer Surface Protein C), pochodzące z czterech gatunków Borrelia spp i uzyskane techniką rekombinacji jako OspC advanced, przez to o ponad 30% lepszej specyficzności.
Spektrum antygenów uwzględnionych przy określaniu immunoreaktywności przeciwciał IgG w PMR za pomocą blotu obejmuje:
• rekombinowany antygen VlsE  B. burgdorferi sensu stricto – VlsE Bb
• rekombinowana flagelina (p41) i BmpA (p39) z Borrelia spp.
• rekombinowane, dimeryczne białko OspC advanced (ang. Outer Surface Protein C), p 25 z B. afzelii (Ba), B. burgdorferi sensu stricto (Bb), B. garinii (Bg) I B. spielmani (Bsp).