CMV (Cytomegalovirus) IgM

Jakościowe oznaczenie przeciwciał IgM przeciw wirusowi cytomegalii (CMV) w krwi jest przydatne w diagnostyce serologicznej zakażenia wirusem CMV. Cytomegalowirus (CMV) jest wirusem należącym do rodziny herpeswirusów, zakażającym ludzi w każdym wieku, począwszy od okresu płodowego. Przenoszony jest na drodze kontaktów płciowych, kontaktu z płynami ciała, przez przetaczanie krwi i przez przeszczepy. Po pierwotnym zakażeniu wirus może przetrwać w organizmie bezobjawowo i ulec reaktywacji w momencie osłabienia układu odpornościowego, np. w przebiegu ciąży. U większości osób (90%) zakażenie wirusem przebiega bezobjawowo. Jedynie u osób z obniżoną odpornością (chorych na AIDS,  zażywających leki immunosupresyjne i po przeszczepach) oraz u płodów zakażenie może mieć poważne skutki. CMV może zakazić  płód (CMV należy do chorób grupy TORCH) przez łożysko, a noworodka przez kontakt z wydzielinami dróg rodnych w trakcie porodu lub przez mleko matki. Szczególnie niebezpieczne jest pierwotne zakażenie kobiet w ciąży, które wiąże się z dużym ryzykiem zakażenia płodu (zakażenie wrodzone), podczas gdy wtórne zakażenie jedynie w 1% przypadków może prowadzić do zakażenia dziecka. Zakażenie wrodzone dotyka 0,5 do 2,5 % noworodków. U 5% tej liczby rozwija się klasyczna forma choroby powodująca żółtaczkę, zapalenie płuc i zaburzenia układu nerwowego. Skutki zakażenie CMV mogą dać o sobie znać dopiero w późniejszym okresie życia. CMV jest groźnym patogenem u osób po przeszczepach organów, szczególnie szpiku kostnego, u których powoduje wysoką śmiertelność.  Przeciwciała IgM anty-CMV narastają w kilka dni od zakończenia okresu inkubacji wirusa (4-7 tygodni od zakażenia). Wykrycie wysokiego poziomu pozwala na stwierdzenie z dużym prawdopodobieństwem ostrego, pierwotnego zakażenia. Wynik słabo dodatni świadczy o zakażeniu pierwotnym lub ostrym  zakażeniu wtórnym. Przy oznaczaniu przeciwciał IgM należy rozważyć krzyżową reakcję lub krzyżową stymulację produkcji IgM przez wirusa EBV. U chorych na AIDS lub pozostających w stanie farmakologicznej immunosupresji, poziom przeciwciał IgM może, mimo zakażenia CMV, pozostać niski. U takich chorych diagnostykę serologiczną należy oprzeć na oznaczeniu przeciwciał IgG lub IgA. Przeciwciała anty-CMV IgM nie przechodzą przez barierę łożyska, dlatego wykrycie ich w płynie owodniowym lub krwi pępowinowej, świadczy o zakażeniu wewnątrzmacicznym płodu. Patrz także: CMV IgG, CMV IgG, awidność.