Dystrofia kończynowo-obręczowa (LGMD). Analiza sekwencji kodującej 22 genów, wykonywana na podstawie badania pełnoeksomowego (WES).

Konieczne uzupełnienie Zlecenia i Deklaracji Świadomej Zgody na badanie genetyczne. Dystrofia mięśniowa obręczowo-kończynowa, LGMD (ang. Limb-girdle muscular dystrophy)  jest określeniem grupy chorób powodujących osłabienie i utratę mięśni rąk i nóg. Najbardziej upośledzone zostają mięśnie proksymalne (ksobne), szczególnie ramion, przedramion, okolicy miednicy i ud. Nasilenie, moment wystąpienia i objawy są różne w różnych podtypach LGMD, a nawet u członków tej samej rodziny. Oznaki i objawy choroby mogą pojawić się w bez względu na wiek i na ogół nasilają się z czasem, chociaż niekiedy pozostają łagodne. We wczesnych stadiach LGMD, obserwowany jest nietypowy chód i trudności z bieganiem. Ze względu na słabe mięśnie ud, podniesienie się z pozycji kucającej może wymagać pomocy rąk. Niekiedy niezbędny staje się wózek inwalidzki. Utrata mięśni może powodować zmiany postawy i wyglądu barku, ramienia i  pleców, na przykład wystające łopatki. Może występować lordoza lub skolioza kręgosłupa. Niekiedy obserwowane są przykurcze stawów i ograniczona ruchliwość bioder, kolan, kostek i łokci. Obserwowany bywa  przerost mięśni łydek. Czasami występuje kardiomiopatia i problemy z oddychaniem powodowane  osłabieniem mięśni oddechowych, wymagające wentylacji mechanicznej. W rzadkich przypadkach dochodzi do opóźnień rozwojowych i niepełnosprawności intelektualnej. LGMD typu 1 obejmuje zaburzenia, które dziedziczone na ogół autosomalnie dominująco. LGMD typu 2 zaburzenia dziedziczone na ogół autosomalnie recesywnie.