Ecstasy w moczu, jakościowo

Ecstasy (MDMA; 3,4-metylenodioxymetamfetamina) –  jest związkiem psychoaktywnym o strukturze podobnej do metamfetaminy, używanym jako środek odurzający. MDMA powoduje duże presynaptyczne uwalnianie serotoniny, większe niż noradrenaliny i dopaminy. Daje efekty halucynogenne, euforyczne, wzmocnienie odczuwania przyjemności i podniecenia. Ubocznymi skutkami zażywania są zmieszanie, ataksja, niecierpliwość, osłabienie koncentracji i psychozy. Długotrwałe zażywanie powoduje zmiany w nastroju, trudności ze spaniem, niepokój, upośledzenie funkcji poznawczych i pamięci. Neuropsychiatryczne objawy prawdopodobnie związane są ze zniszczeniem neuronów serotoninergicznych. Przy przedawkowaniu, toksyczne objawy wynikające z pobudzenia adrenergicznego i zespołu serotoninowego, obejmujące: pobudzenie, podniecenie, sztywność mięśni, hipertermie i nadmierne pocenie się prowadzą do zagrażającego życiu odwodnienia, rabdomiolizy, ostrej niewydolności nerek, kwasicy mleczanowej i zespołu DIC. Śmierć jest najczęściej wynikiem hipertermii, arytmii serca lub wylewu krwi do mózgu. Zażywający narkotyk często wypijają znaczne ilości wody w celu uniknięcia odwodnienia. Jednak utrata w pocie znacznych ilości sodu oraz pobudzenie przez serotoninę wydzielania ADH prowadzi do hiponatremii z prawdopodobieństwem wystąpienia obrzęku mózgu i drgawek. MDMA posiada dwa stereoizomery, R(-) i S(+) podlegające różnemu metabolizmowi – demetylacji do MDA. Badanie polega na jakościowym wykryciu obecności MDMA w jednorazowej próbce moczu. Oznaczenie wykonywane jest techniką immunochromatografii. Testy przesiewowe w kierunku narkotyku dostarczają tylko wstępnej informacji. Wynik dodatni należy potwierdzić dokładniejszymi metodami –  zalecane jest badanie techniką chromatografii gazowej (GC/MS).

Wynik dodatni: stosowanie ecstasy (MDMA).

Możliwe interakcje z innymi związkami  aminowymi o aktywności sympatykomimetycznej.