Fenobarbital, ilościowo

Oznaczenie stężenia fenobarbitalu w surowicy krwi żylnej. Fenobarbital (nazwa międzynarodowa: phenobarbital; preparty handlowe zawierające związek: Luminalum, Bellergot, Milocardin ) jest lekiem o działaniu hamującym OUN, używanym w leczeniu drgawek, napadów padaczkowych, a także w indukowanej sedacji. Fenobarbital działając poprzez receptor GABA-A, wzmacnia efekt hamujący neuroprzekaźnika GABA. Lek po podaniu doustnym jest wchłaniany wolno, ale całkowicie. Maksymalne stężenie w osoczu ustala się pomiędzy 4 a 10 godziną po przyjęcia dawki doustnej i po 1 godzinie przy podaniu per rectum. Fenobarbital wiąże się z białkami osocza w 40-60%. 25-50% dawki wydalane jest w postaci niezmienionej z moczem, a wzrost pH przyspiesza wydalanie. W wątrobie, z udziałem cytochromu CyP2C19, 10% fenobarbitalu ulega przemianom enzymatycznym, głównie do p-hydroksyfenobarbitalu, wydalanego przez nerki w postaci glukuronianu. Czas półtrwania leku w organizmie waha się od 55 do 180 godzin, w przypadku dorosłych – od 55 do 118 godzin, w przypadku dzieci, zależnie od wieku, od 60 do 180 godzin. Pogorszenie funkcji wątroby wpływa na przedłużenie czasu eliminacji leku. Objawy przedawkowania występują przy stężeniu w krwi większym od 40 ug/ml. Dominującym efektem ubocznym jest sedacja. Karbamazepina i inne barbiturany, a także alkohol, indukują enzymy oksydacyjne, m.in. CyP2C19, co skutkuje nasileniem metabolizmu fenobarbitalu i obniżeniem jego stężenia w surowicy. Chloramfenikol, cymetydyna, disulfiram, izoniazyd, omeprazol, topiramat konkurują z fenobarbitalem o szlaki metaboliczne. Kwas walproinowy i salicylany obniżają wydalanie fenobarbitalu poprzez obniżenie pH moczu, co przy ich długotrwałym przyjmowaniu może doprowadzić do zwiększenia stężenia fenobarbitalu w krwi i konieczności ustalenia innego dawkowania. Fenobarbital może również indukować enzym CyP2B6, wpływając na zwiększenie metabolizmu innych ksenobiotyków. Długotrwałe stosowanie leku powoduje skrócenie czasu jego półtrwania w organizmie. Badanie polega na oznaczaniu stężenia fenobarbitalu w surowicy krwi. W celu potwierdzenia prawidłowości dawkowania, poziom fenobarbitalu należy oznaczać w momencie, gdy jego stężenie w surowicy jest najniższe, czyli tuż przed podaniem następnej dawki.

Zwiększenie stężenia leku: przedawkowanie, równoległe stosowanie leków m.in.: chloramfenikol, cymetydyna, disulfiram, izoniazyd, omeprazol, topiramat, kwas walproinowy;

Zmniejszenie stężenia leku: nieprawidłowe stosowanie, długotrwałe stosowanie, równoległe stosowanie innych leków m.in.: karbamazepina, inne barbiturany, alkohol.

Zwiększenie stężenia leku: przedawkowanie, równoległe stosowanie leków m.in.: chloramfenikol, cymetydyna, disulfiram, izoniazyd, omeprazol, topiramat, kwas walproinowy;

Zmniejszenie stężenia leku: nieprawidłowe stosowanie, długotrwałe stosowanie, równoległe stosowanie innych leków m.in.: karbamazepina, inne barbiturany, alkohol.