Glukagon

Oznaczenie glukagonu w osoczu, wykonywane w zaburzeniach gospodarki glukozą, diagnostyce cukrzycy typu 2, diagnostyce nowotworów przewodu pokarmowego i nadnerczy. Glukagon jest hormonem wytwarzanym przez komórki α wysp trzustkowych, o działaniu antagonistycznym do insuliny: zwiększa glikemię (stężenie cukru we krwi) poprzez uwalnianie glukozy z glikogenu wątrobowego, zwiększa uwalnianie kwasów tłuszczowych z tłuszczów na drodze lipolizy i nasila glukoneogenezę (syntezę glukozy ze związków nie będących cukrami). Zaburzenia sekrecji glukagonu odgrywają istotną rolę w patogenezie cukrzycy typu 2 oraz jej powikłań narządowych. Oznaczenie wykonywane jest również, m.in. w przypadku niedocukrzenia, raka tarczycy, guzów nadnerczy, trzustki i dwunastnicy oraz tarczycy. Na wydzielanie glukagonu wpływa m.in. spadek glukozy we krwi, stres i intensywny wysiłek.