Glukoza po posiłku (0,1)

Badanie poziomu glukozy w osoczu po posiłku: glikemii poposiłkowej jest przydatne w diagnostyce cukrzycy. Określenie "glikemia poposiłkowa"  PPG (ang. postprandial glucose) odnosi się do stężenia, a szerzej, profilu zmian stężenia glukozy w osoczu po posiłku. U osób nie chorujących na cukrzycę stężenie glukozy na czczo (w 8-10 godz. po ostatnim posiłku), FPG (ang. fasting plasma glucose), wynosi zwykle 70–110 mg/dl.  Glikemia  zaczyna wzrastać ok. 10 min.  po rozpoczęciu  posiłku,  osiąga maksimum  po około 60 min. (rzadko przekracza 140 mg/dl)  i powraca do wartości z przed posiłkiem  w ciągu 2–3 godz., natomiast wchłanianie węglowodanów trwa co najmniej przez 5–6 godzin po posiłku. Na czczo 60% glukozy jest pobierane przez tkankę tłuszczową. Po spożyciu węglowodanów tkanki obwodowe, głównie mięśnie, przejmują 50-70% wchłoniętej glukozy. Hiperglikemia poposiłkowa stanowi wczesny wskaźnik zaburzeń równowagi glukozy w cukrzycy typu 2 i jest znacznie większa u chorych na cukrzycę, mających zwiększone stężenie glukozy na czczo. W przypadku profilu: 0, 1  pomiar glukozy dokonywany jest w momencie rozpoczęcia posiłku i po 1 godzinie od rozpoczęcia posiłku.