HBV DNA met. real time PCR, jakościowo

Jakościowe oznaczenie kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) w krwi. Stosowane w diagnostyce wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW B), głównie w rozpoznawaniu przebiegającego zakażenia. Badanie należy wykonywać łącznie z oznaczeniami serologicznych markerów zakażenia HBV. Badanie wykonywane jest techniką łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR). HBV jest najczęstszą przyczyną ostrego oraz przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby na świecie. HBV jest DNA wirusem należącym do rodziny hepadnawirusów (Hepadnaviridae), przenoszonym przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą parenteralną (pozajelitową). DNA wirusa typu B wykrywany jest w krwi tuż przed pojawieniem się pierwszego serologicznego markera zakażenia – antygenu powierzchniowego HBs (HBsAg), zwykle 1-2 miesięcy od zakażenia. Replikacja wirusowego DNA w WZW B następuje wolniej niż w zakażeniu wirusem HCV (wirus zapalenia wątroby typu C). Czas podwojenia DNA HBV wynosi 2-3 dni. Najczęściej, za istotną kliniczne, przyjmuje się ilość 100000 kopi wirusowego DNA w 1 ml krwi. DNA HBV może być wykrywany we krwi znacznego odsetka osób, które „wyzdrowiały” z ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby typu B. Znaczenie tego faktu nie jest do końca jasne. Większość wykrywanego DNA w takich przypadkach krąży w krwi w postaci kompleksów immunologicznych, a ilość kopii DNA wynosi około 100 kopii/ml lub jest mniejsza. W tym ostatnim przypadku, replikującego wirusa wykrywa się mniej niż w 1% komórek wątroby. W przewlekłym WZW B wyróżnia się replikacyjny lub niereplikacyjny typ choroby. W przypadku replikacyjnego, przewlekłego WZW B, DNA wirusa znajdowany jest w cytoplazmie komórek wątroby, a ilość kopi DNA wirusa w krwi jest mniejsza niż 100000 kopii/ml. W niereplikacyjnej formie choroby (zwanej stanem nosicielstwa) DNA wirusa jest zintegrowany z materiałem genetycznym komórek wątroby gospodarza, a ilość wykrywanych kopii wirusowego DNA we krwi jest niska, lub są one niewykrywalne. Przewlekłe zakażenie HBV może również przybrać formę immunotolerancji, związaną z wysoką ilością cząstek wirusa we krwi (obecny antygen B e - HBeAg), przy jednoczesnym braku objawów uszkodzenia hepatocytów. 

Obecność DNA wirusa: przebiegające zakażenie HBV.