IgE sp. C216 - doksycyklina

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do doksycykliny, przydatne w diagnostyce uczuleń na doksycyklinę. Uczulenia zależne od IgE stanowią duży problem w przypadku antybiotyków beta-laktamowych (a głównie penicylin i cefalosporyn). Tetracykliny, do których należy doksycyklina uczulają stosunkowo rzadko.  Wyjątkowo rzadko opisywano po ich podaniu reakcje anafilaktyczne zależne od IgE, w tym ciężkie lub zagrażające życiu, pokrzywkę, wysypki i astmę oskrzelową. Są również słabymi alergenami kontaktowymi. Do wykrywania uczulenia na doksycyklinę można stosować próby skórne, lecz pociągają one za sobą niebezpieczeństwo wystąpienia ogólnych objawów uczulenia o nasileniu niebezpiecznym dla badanego.  Oznaczenie specyficznych dla leku przeciwciał IgE in vitro jest w przeciwieństwie do testów in vivo zupełnie bezpieczne.  Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem, posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej  IgE,  przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. 

Obecność przeciwciał IgE: alergia IgE zależna na doksycyklinę.

Obecność przeciwciał IgE: alergia IgE zależna na doksycyklinę.