IgE sp. E5 łupież psa

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych dla alergenów wziewnych obecnych w łupieżu psa, przydatne w diagnostyce alergii na psa. Uczulenie na psy jest uważane za czynnik ryzyka astmy i nieżytu nosa. Jego częstość  w ciągu ostatnich dziesięcioleci wzrasta.  Niewielkie cząstki łupieżu psa są lotne, długo utrzymują się w powietrzu i skutecznie rozpraszają. Przedostają się do małych oskrzelików dolnych dróg oddechowych. Bardzo liczne alergeny łupieżu (28!) reagują krzyżowo z IgE swoistą dla alergenów innych ssaków, stwarzając trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Częstość uczulenia wzrasta wraz z wiekiem. Wszystkie rasy psów wytwarzają alergeny, jednakże istnieją różnice między rasami i między osobnikami w obrębie ras i w zależności od wieku. Uczulenie na psa objawia się astmą i alergicznym nieżytem nosa lub spojówek. Kontakt ze źródłem alergenu może powodować objawy natychmiastowe lub przedłużony okres nadreaktywności oskrzeli. Uczulenie we wczesnym okresie życia jest silnym czynnikiem predykcyjnym rozwoju astmy w przyszłości. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano pełny ekstrakt E5 (e5) źródła alergenów – łupieżu zawierającego ślady śliny.

Przeciwciała heterofilne,  reaktywność krzyżowa z antygenami zwierzęcymi.

Obecność przeciwciał IgE: alergia na alergeny zawarte w łupieżu psa (‘uczulenie na psa’).